­­­­­­­­Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego - dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Podchodzimy dnem Wąwozu Kraków do pierwszego żlebu (po prawej orograficznie jego stronie) odchodzącego nad pierwszym małym progiem, licząc od bariery zamykającej szlak turystyczny. Prowadzi on do Żółtej Dziury T.E-09.16. Otwory Dwuotworowej Szczeliny widać z dna Wąwozu Kraków w najniżej położonych skałkach lewego orograficznie ograniczenia tego żlebu. Usytuowane są one na jednej szczelinie, zasłonięte nieco roślinnością. Podchodzimy do nich wprost z dna wąwozu około 20 m. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór dolny, trójkątny, ma 0,8 m szerokości i 1,5 m wysokości, górny, prawie prostokątny – 0,7 m szerokości i 1,5 m wysokości. Za dolnym otworem wiedzie szczelinowy, poziomy korytarzyk, który po kilku metrach na wprost kończy się. Do góry przechodzi on w kominek wyprowadzający na wyższy poziom szczeliny, która uchodzi drugim otworem na powierzchnię.

Opisywany obiekt jest nieco rozmytą szczeliną, powstałą w silnie spękanych wapieniach malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są kruche, zwietrzałe, widać w nich dobrze rozwinięte nacieki grzybkowe. Namulisko buduje przy dolnym otworze próchnica, która utworzyła tu mały nasyp. Głębiej, w dolnym korytarzu występuje żółta glina z konkrecjami piaszczystymi i ostrokrawędzisty gruz wapienny; w górnym korytarzu – skąpy osad pylasty o szarej barwie.

Szczelina jest sucha. Światło sięga do końca. Możliwy jest przewiew między otworami, zależny od warunków atmosferycznych. Rośliny kwiatowe rozwijają się bujnie przy dolnym otworze, głębiej występują porosty. Stwierdzono obecność pająków, korsarzy, muchówek i ciem.

Brak wzmianek o tej szczelinie w literaturze speleologicznej, chociaż ze względu na swoje położenie, mogła być znana już wcześniej.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ jej dokumentację sporządziła w dniu 5 sierpnia 1994 r. I. Luty przy współpracy R. Cygana i J. Różyczki. Pomiary wykonano przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).