Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Czerwonym szlakiem z Doliny Kościeliskiej idziemy do miejsca, gdzie przecina on żleb opadający do Małej Świstówki (ostatni przed Chudą Turnią). Tu skręcamy na lewo i trawersujemy stok percią wiodącą do Jaskini Marmurowej T.E-11.05. W końcowej jej części wznosimy się do szczytu Kazalnicy Miętusiej (1805 m n.p.m.). Następnie idziemy około 100 m na południe, trawersując lekko w dół zboczem Dolinki Mułowej, do widocznego z daleka otworu. Dojście nieco eksponowane, we mgle bardzo mylące. Zwiedzanie bez trudności.

Obszerny otwór o kształcie prostokąta ma około 2 m szerokości i 6 m wysokości. Linia okapu cofa się do wnętrza schronu. Od otworu biegnie w dół korytarz, który po około 6 m skręca w prawo na poprzecznej szczelinie i nieco dalej kończy się dwiema ciasnymi szczelinami, zamkniętymi zawaliskiem. Ściany korytarza są nachylone pod kątem około 60° ku NE. W górnej części prawej ściany widać balkon, nad którym wisi duża wanta zaklinowana pod stropem . Na wschodniej części tej ściany utworzyły się niewielkie kaskadki.

Schron powstał w wapieniach triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa fałdu Czerwonych Wierchów). Ściany są gładkie, nieco zwietrzałe, bez nacieków. Namulisko buduje rumosz wapienny, zmieszany z glebą, pojedyncze duże wanty, a w głębi nieco rezydualnej gliny.

Ściany schronu często są mokre, ze stropu kapie woda. Światło sięga do końca, brak przewiewu.

Przy otworze występują rośliny kwiatowe, głębiej mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady (m.in. muchy i pająki), zaobserwowano też ślimaki.

Schron mógł być znany od dawna lecz ze względu na jego małe rozmiary – nie wzmiankowany dotychczas w literaturze speleologicznej.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację obiektu w dniu 5 sierpnia 1977 r. sporządziła I. Luty przy współpracy A. Czernego i M. Kropiwnickiej. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Pomiary sytuacyjno-wysokościowe otworu przeprowadził w dniu 15 sierpnia 1981 r. zespół kierowany przez W. Borowca (Koło Naukowe Geodetów przy AGH w Krakowie). Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Kardaś R.M., Burkacki M. 1977 (wzmianka o wykonaniu dokumentacji, bez nazwy); Jaskinie TPN 1996 (plan i opis inwentarzowy).