Schronisko znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Otwór znajduje się nad Kobylarzowym Zachodem, w niewielkim, stromym żlebku wciętym w południowy skraj muru skalnego o przebiegu SSW-NNE. Żlebek widać z niektórych odcinków niebiesko znakowanego szlaku. Szlakiem tym dochodzimy w Kobylarzowym Żlebie do miejsca, gdzie po lewej stronie widać południowe zakończenie wspomnianego muru skalnego i przerwę w kosodrzewinie zarastającej żleb. Skręcamy na lewo pod skały, dalej idziemy kilkadziesiąt metrów percią wiodącą pod nimi i skręcamy na prawo (ku E) do małego żlebku. Pokonujemy w nim śliski, kilkumetrowy próg i dalej stromo do góry docieramy wprost do otworu położonego w skalnym ograniczeniu żlebku. W dojściu trudności II, zwiedzanie łatwe.

Otwór o wymiarach około 1,6 x1,5 m prowadzi do komory (4x2,7 m), z której nad śliskim, prawie 3-metrowym progiem odchodzi do góry zwężający się, szczelinowy korytarzyk z małym prożkiem, zakończony ślepo.

Schronisko rozwinęło się na szczelinie tektonicznej o kierunku WSW–ENE w wapieniach serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów). Ściany są częściowo rozmyte. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz wapienny i gleba, a w górnej szczelinie – nieco gliny.

Schronisko jest wilgotne, po opadach rynienkami na południowej ścianie ścieka woda. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga do końca. Roślinność kwiatowa występuje w komorze. Ściany pokryte są glonami i mchami. Faunę reprezentują owady i ślimaki.

W literaturze brak wcześniejszych wzmianek o schronisku. Zostało ono udokumentowane w dniu 29 lipca 1986 r., podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego, przez zespół I. Luty, K. Wardakowski, przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej.

W ramach prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich PTPNoZ pomiary położenia otworu wykonała w lipcu 1998 r. I. Luty przy współpracy D. Bocheńskiej, używając zestawu Suunto i taśmy parcianej. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Luty, I. 1987 (informacja o zbadaniu, plan i przekrój z błędnie zaznaczonym kierunkiem północy); Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój z błędnie zaznaczonym kierunkiem północy i opis inwentarzowy).