Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Niebiesko znakowanym szlakiem wiodącym na Czerwone Wierchy dochodzimy do ubezpieczonego łańcuchami, płytowego progu w Kobylarzowym Żlebie. Tuż nad nim trawersujemy kilkadziesiąt metrów na prawo przez małe żeberko i trawiasty żleb. Dalej idziemy do góry pod skały i pod nimi nieco na prawo, w kierunku trawiastej przełączki. W dogodnym miejscu wspinamy się kilkanaście metrów do otworu położonego w największej w tej okolicy ścianie pod granią Ratuszowego Grzbietu. Wymycie i okap nad otworem widać z daleka. W dojściu trudności III, zwiedzanie łatwe.

Otwór jaskini o wymiarach około 1x0,7 m ma nieregularny kształt. Prowadzi do 2,3-metrowej, częściowo mytej studni z zaklinowaną w niej wantą. Z dna studni wiedzie ku południowi meandrujący, krótki korytarz, który przechodzi w szczelinową, wysoką na ponad 7 m komorę o długości około 5 m. 

Jaskinia rozwinęła się na szczelinach o kierunku NW–SE i N–S w wapieniach malmo-neokomu serii wierchowej (fałd Czerwonych Wierchów, jednostka Organów). Ściany są częściowo myte. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz wapienny z domieszką gliny, a w studni – nieco gleby. Dno komory jest zawaliskowe.

Grota ma mikroklimat statyczny zimny. W korytarzu pod studnią prawie przez cały rok zalega płat zlodowaciałego śniegu. Po opadach jest wilgotno. Przewiewu nie wyczuwa się. Światło sięga około 5 m w głąb. Skąpa roślinność występuje tylko w otworze. Faunę reprezentują owady.

Jaskinia została odkryta i wyeksplorowana w dniu 29 lipca 1986 r., podczas obozu poszukiwawczego Speleoklubu Warszawskiego, przez zespół: I. Luty, A. Majkowski i K. Wardakowski.

I. Luty przy współpracy A. Majkowskiego sporządziła  dokumentację groty w 1986 r. Pomiary przeprowadzono przy użyciu busoli geologicznej Meridian i taśmy parcianej.
Zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Luty, I. 1987 (informacja o odkryciu i eksploracji, plan i przekrój); Jaskinie TPN 1999 (plan i opis inwentarzowy).