Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Droga wspinaczkowa Steckiego prowadzi z prawej strony progu, linią wyraźnego pęknięcia. Wyprowadza ono na trawiasto- skaliste żeberko ograniczające od prawej wymyte przez wodę koryto, którym spływa woda w górnej części progu. Od prawej strony dochodzimy (łatwo) do trawiastego kociołka około 10 m nad podstawą ściany (stanowisko). Stąd ścianką w prawo i następnie w górę wzdłuż pęknięcia (miejscami IV) wspinamy się (w połowie wyciągu stary hak) na stromy trawnik i nim dochodzimy do otworu, około 50 m nad podstawą ściany. Trudności dojścia IV, potrzebny sprzęt wspinaczkowy, zwiedzanie bez trudności.

Otwór (1,2x2 m) i ciągnący się za nim korytarz mają charakter szczelinowy. Na ścianach widać wyraźne formy wymyciowe. Strop w części wstępnej stanowią zaklinowane wanty, nad otworem tworzące rodzaj mostu), głębiej jest on skalny. Jaskinia rozwinięta jest w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów).

Namulisko tworzy gruz skalny, w otworze gleba. Jest dość sucha. Światło sięga niemal do końca, na ścianach rosną mchy i glony. Występują ślimaki.

Jaskinia odkryta została przez grotołazów zakopiańskich - K. Steckiego (jr.) i towarzyszy w lipcu 1957 r. podczas pierwszego przejścia drogi wspinaczkowej. W opisie tej wspinaczki (Stecki 1963), wzmiankowana jest "płytka na półtora metra wnęka" poniżej "tunelu" w progu. Nie została ona wówczas potraktowana jako jaskinia. Kolejne, wtórne pozycje literatury (Kardaś 1985f, 1989) wspominają już tylko o "tunelu na drodze Steckiego", który jaskinią nie jest (patrz poniżej).

W ramach uzupełnień materiałów inwentaryzacyjnych PTPNoZ dokumentację jaskini sporządził R.M. Kardaś przy współpracy R. Kardaś 19 sierpnia 1995 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował R.M. Kardaś.

Stecki, K. (jr) 1963 (wzmianki w opisie wspinaczki); Jaskinie TPN 1999 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).