Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Szczelina w Progu Mułowym |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.E-11.54 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°54′12,36″, φ: 49°14′19,25″ |
Gmina | Kościelisko (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | NNE |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1715 |
Wysokość względna [m] | 370 |
Głębokość [m] | 1,30 |
Przewyższenie [m] | 0 |
Deniwelacja [m] | 1,30 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
5,50
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Dolina Miętusia, w górnej części Progu Mułowego, po lewej orograficznie stronie jego cieku. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Czerwonym szlakiem wiodącym na Ciemniak docieramy w pobliże Przełączki przy Kopie, następnie trawersujemy nieznakowaną percią na lewo zbocza Twardego Upłazu, aż do przełączki pod szczytem Kazalnicy Miętusiej. Stąd wyraźna ścieżka sprowadza nas na dno Kotła Mułowego. Z jego najniższego punktu, z miejsca, gdzie okresowy ciek wcina się w Próg Mułowy, schodzimy 7 m skalnym, nieco wyżłobionym zacięciem tego progu do otworu widocznego po lewej stronie, między dużymi głazami. Dojście i zwiedzanie bez trudności.
|
Opis jaskini |
Otwór szczeliny ma nieregularny kształt (1,1 m szerokości i 0,6–0,9 m wysokości), leży w nim duża wanta. Po przejściu nad wantą dostajemy się do lekko opadającego, prawie 3-metrowego, ciasnego korytarzyka. W jego zakończeniu, na wprost, jest zagłębienie (ponad 1 m) zamknięte rumoszem i glebą, a nieco na lewo, w kierunku powierzchni, odchodzi 2-metrowa szczelina o zawaliskowym charakterze, zablokowana na końcu wantami. Schronisko powstało w wapieniach robaczkowych triasu środkowego jednostki Ździarów (seria wierchowa, fałd Czerwonych Wierchów). Ma charakter zawaliska w nieco rozmytej szczelinie. Jej NW ścianę budują wanty. Ściany i strop są spękane, zwietrzałe. Namulisko tworzy humus, piasek i żwir granitowy oraz rumosz wapienny i duże głazy. Szczelina jest wilgotna. Światło odbite sięga do końca. Spod rumoszu w zagłębieniu korytarza wyczuwa się silny przewiew. Roślinność ma zasięg do 2 m, reprezentowana jest głównie przez mchy i porosty. Fauna nie występuje. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Szczelina mogła być znana od dawna. Prawdopodobnie ze względu na małe rozmiary brak o niej wzmianek w literaturze speleologicznej. |
Historia dokumentacji |
Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich jej otwór zauważył w 1994 r. R. M. Kardaś, a we wrześniu 1995 r. I. Luty przy współpracy B. Zalewskiego wykonała dokumentację schroniska. Pomiary wykonano busolą Suunto i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Kornika, 1996 (wzmianka o udokumentowaniu); Jaskinie TPN 1996 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Izabella Luty |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia | plan |