Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki w kierunku Przełęczy Kondrackiej. Kilkaset metrów za odejściem perci do Niżniej Świstówki, z miejsca gdzie za zakosami szlak dąży ku S podchodząc maksymalnie blisko do północnych zboczy Mnichowych Turni, opuszczamy go i idziemy do góry kilkadziesiąt metrów płytkim, trawiastym żlebkiem ograniczającym od wschodu ściany tych turni (prowadzi on na Mnichowe Siodło). Poszukiwany otwór ukryty jest pod małą skałką w tym żlebku, poniżej Jaskini Pomarańczarnia T.E-13.05. Dojście bez trudności, zwiedzanie łatwe.

Otwór o wymiarach 0,6x0,4 m wiedzie do około 3-metrowej studzienki, którą łatwo schodzimy do niewielkiej komórki w zawalisku. Komórka ma 5 m długości i ponad 1 m szerokości, jej dno opada ku zachodowi. Ku E, w stronę zbocza żlebu, następuje rozwidlenie na dwie krótkie, ciasne odnogi: pierwsza - wiodąca na wprost – uchodzi na powierzchnię terenu ciasną szczeliną (nie do przejścia), drugą niebawem blokuje zawalisko. Ku W, pod stropem komórki, widać 1,5-metrowy korytarzyk zakończony zawaliskiem.

Schronisko rozwinęło się w wapieniach urgonu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów), na szczelinie o kierunku 265°. Studzienka wejściowa jest częściowo myta. Komórka powstała w zawalisku opartym na litej ścianie południowej. Namulisko buduje gruz wapienny z domieszką gliny oraz gleba.

Grota jest wilgotna. Wyczuwa się niewielki przewiew. Światło odbite dociera do końca. W strefie okołootworowej rozwijają się w szczelinach skały nieliczne rośliny kwiatowe, nieco głębiej występują mchy, glony i porosty. Faunę reprezentują owady.

Brak wzmianek o tym obiekcie w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania go.

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ, w dniu 10 sierpnia 1980 r. otwór zauważył A. Skarżyński. Dokumentację studzienki sporządziła w dniu 24 lipca 1981 r. I. Luty przy współpracy odkrywcy. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane sytuacyjno-wysokościowe położenia otworu podano na podstawie pomiarów przeprowadzonych w dniu 23 września 1982 r. przez Zespół Koła Naukowego Geodetów Górniczych AGH pod kierownictwem W. Borowca. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). W dniu 21 listopada 2017 r. F. Filar skorygował współrzędne geograficzne otworu.
Plan opracowała I. Luty.

Luty, I. 1982a (wzmianka dotycząca odkrycia i wykonania dokumentacji); Luty, I. 1982 (informacja o pomiarach sytuacyjno-wysokościowych położenia otworu, bez nazwy); Burkacki, M. i in. 1984 (informacja o odkryciu); Luty, I. 1989b (dane morfometryczne, lokalizacja na mapie i rysunku ścian Mnichowych Turni, dane historyczne); Jaskinie TPN 2000 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).