Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego - dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Przysłopu Miętusiego niebiesko znakowanym szlakiem podchodzimy nad Kobylarzowy Żleb, aż do Czerwonego Grzbietu. Stąd istnieje możliwość dojścia dwoma wariantami. Krótszy, za to bardziej eksponowany, prowadzi w dół do Siodełka Małołąckiego, a następnie drugim od góry zachodem, trawersem po upłazkach, w kierunku Wielkiej Turni, aż do dolnego otworu. Drugi wariant: prowadzi początkowo jeszcze kilkanaście metrów Czerwonym Grzbietem, potem obniżamy się i omijając skałki idziemy ku W aż do dolnego otworu. Aby dojść do górnego otworu należy od otworu dolnego iść ku zachodowi około 10 m trawersem po upłazkach, a następnie w górę przez prożek 4-5 m (trudności II-III, po trawkach) osiągamy otwór Jaskini Zośka T.E-12.58. 20 m powyżej jej otworu, w odległości około 10 m od niebieskiego szlaku znajdujemy niewidoczny otwór, ukryty pod kępą trawy.

Jaskinię tworzy pojedyncza wymyta studnia o średnicy około 1,5 m. Powstała w wapieniach malmo-neokomu jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów, seria wierchowa). Namulisko stanowi rumosz wapienny zmieszany z glebą.

Jaskinia jest sucha, bez przewiewu. Światło sięga około 3 m w głąb. Otwór studni obrasta bujna roślinność zielona, fauny nie zaobserwowano.

Jaskinia została odkryta w dniu 11 lipca 2001 r. przez S. Szadkowskiego i Z.Tabaczyńskiego (Speleoklub Tatrzański).

Dokumentację sporządził Z Tabaczyński w dniu 8 września 2002 r. Zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).
Przekrój opracował Z. Tabaczyński.

Tabaczyński, Z. 2002b (plan i opis); Jaskinie TPN 2004 (opis inwentarzowy i plan).