Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Żółto znakowanym szlakiem podchodzimy Doliną Małej Łąki, następnie skręcamy na prawo, do Niżniej Świstówki i wyraźną, nieznakowaną ścieżką docieramy nad bulę. Stąd skręcamy bez perci na lewo i wznosimy się pod skałki trawiastym stokiem położonym na S od Żlebu między Mnichy, omijając kosówki z lewej strony. Pod skałkami trawersujemy na prawo, w kierunku małego żlebu zakończonego ciemnym, widocznym z daleka kominem Tuż przed wyjściem do żlebu spotykamy u podnóża skały otwór poszukiwanej dziury. Dojście i zwiedzanie bez trudności, ciasno.

Otwór ma kształt trójkąta o wymiarach 0,3x0,65 m. Prowadzi on do prostego, poziomego korytarzyka, którym docieramy do okrągłej komórki z wąskim, małym kominkiem w stropie. Komórka ma 1,1 m średnicy i do 3 m wysokości. Na wprost, nad 0,8-metrowym prożkiem wiedzie z niej ciasny korytarzyk, zwężający się po kilku metrach w szczelinę nie do przejścia. Ma on ten sam kierunek co wstępny korytarzyk, jest jednak przesunięty nieco ku NNW w stosunku do niego.

Jaskinia rozwinęła się w wapieniach malmu wierchowej jednostki Organów (fałd Czerwonych Wierchów), na szczelinie tektonicznej. Ściany są nieco rozmyte. W komórce i górnym korytarzyku występują nacieki grzybkowe. Namulisko tworzy gruz wapienny i glina, przy otworze z domieszką gleby. W osadach znaleziono odchody i kości nietoperzy.

Dziura jest wilgotna. Światło odbite sięga prawie do końca. Wyczuwa się nieznaczny przewiew. Przy otworze rozwijają się rośliny kwiatowe, nieco głębiej sięgają porosty oraz mchy. W komórce zaobserwowano dwa nietoperze oraz komary, muchy i ćmy.

Jaskinia mogła być znana grotołazom zakopiańskim penetrującym zbocza Mnichowych Turni w 1959 r., brak jednak o niej wzmianek w literaturze speleologicznej do czasu zinwentaryzowania

Podczas prac nad inwentaryzacją jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację groty sporządziła w 1979 r. I. Luty przy współpracy T. Ostrowskiego. Z powodu zaginięcia tej dokumentacji powtórnie wykonała ją ona w dniu 29 października 1999 r. przy współpracy D. Lermera. Pomiary przeprowadzono busolą Suunto i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009). Współrzędne geograficzne otworu skorygował 22.11.2017 r. F. Filar.
Plan opracowała I. Luty.

Burkacki M. i in. 1984 (wzmianka o sporządzeniu dokumentacji, bez nazwy); Jaskinie TPN 2000 (plan i opis inwentarzowy).