Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia Dwuotworowa Krakowska
Inne nazwy Dwuotworowa
Nr inwentarzowy T.F-09.07
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 19°52′32,48″, φ: 49°14′04,75″
Gmina Kościelisko (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NE
Pozostałe otwory 2 - ku NE, 1241 m n.p.m.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1239
Wysokość względna [m] 7,50
Głębokość [m] 2,50
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 2,50
Długość [m]
w tym szacowane [m]
14,50
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Dolina Kościeliska, na lewym orograficznie zboczu Wąwozu Kraków, w jego środkowej części.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej idziemy dnem Wąwozu Kraków do rozszerzenia zwanego Rynkiem. Mijamy żleb prowadzący w górę do jaskiń w rejonie Jaskini Zakosistej T.F-09.04 i udajemy się dalej dnem wąwozu w kierunku zamykających Rynek skał. Otwory jaskini znajdują się na początku kolejnego zwężenia, w skałce położonej naprzeciwko ściany skalnej, w której znajduje się otwór Trójkątnego Schronu T.F-09.08
Opis jaskini

Dolny, główny otwór jaskini położony jest ponad wznoszącym się z dna wąwozu gliniastym trawniczkiem, u podnóża ściany skałki, obok pokaźnego pęknięcia, na którym 7,5 i 10 m wyżej znajdują się dwa z otworów Jaskini z Mostami T.F-09.19. W lewo od pęknięcia nad 2 m prożkiem, znajduje się mniejszy, górny otwór. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Główny, dolny otwór stanowi obszerna nisza o szerokości 2 m i wysokości 3 m. W jej głębi znajdują się wejścia do dwóch korytarzyków – lewy z nich prowadzi prze 0,5 m wysoki próg do 4 m długości, szerokiego na 2 m, niskiego (0,8 m) rozszerzenia zasypanego na końcu gruzem. Prawy, znacznie ciaśniejszy korytarzyk łączy się po około 3 m z rozszerzeniem. Wstecz, poprzez mały prożek wysokości 0,4 m, odchodzi od rozszerzenia myty korytarzyk o okrągłym przekroju, uchodzący na powierzchnię owalnym górnym otworem o średnicy około 0,7 m.

Jaskinia została wymyta na spękaniach o biegu NE–SW w wapieniach malmo neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namulisko stanowi autochtoniczny gruz wapienny, przy otworze zmieszany z glebą i gliną. W rejonie górnego otworu dno jest skalne, spotyka się na nim zwierzęce ekskrementy. Na ścianach występują polewy naciekowe oraz nacieki grzybkowe.

Jaskinia jest wilgotna, woda kapie ze stropu. Światło sięga nieco za prożek prowadzący do rozszerzenia. W dolnym otworze występuje skąpa roślinność – kwiatowe, paprocie, mchy, porosty i glony.

W końcowej części jaskini stwierdzono występowanie much, a przy otworze – muszli ślimaków. W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ badania fauny przeprowadziła w dniu 15 lipca 1977 r. E. SobiepanekKrzyżanowska, stwierdzając występowanie:

Araneae: Cybaeus angustiarum (1 ♀);

Gastropoda: Helicigona cingulella (=Faustina cingulella), Chondrina arcadina clienta, Aegopinella nitens, Clausilia dubia (przy otworze);

Diptera: Eccoptomera emarginata (1 ♂), Helomyza modesta (1 ♂), Heleomyza serrata (1 ♀).

Historia badań
Historia eksploracji

Otwory jaskini położone są blisko perci wiodącej dnem wąwozu i dobrze widoczne – nie jest więc możliwe, by nie była zauważona i zwiedzana od dawna. Zaskakujący więc jest fakt nieuwzględnienia tej jaskini w inwentarzu K. Kowalskiego (1953a) oraz w archiwalnym inwentarzu S. Wójcika z 1959 r. Po raz pierwszy wymienia ją Z. Wójcik (1966a).

Historia dokumentacji

W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ badania fauny przeprowadziła E. SobiepanekKrzyżanowska, a dokumentacje sporządził w dniu 6 lipca 1977 M. Burkacki przy współpracy R.M. Kardasia i M. Lasoty. Pomiary wykonano taśmą parciana i busolą geologiczną Meridian. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Burkacki.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Wójcik Z. 1966a (wysokość otworu); Wójcik Z, 1969a (dane morfometryczne i geologiczne, lokalizacja; Burkacki M., Kardaś R.M. 1977 (przekrój wraz z Jaskinią z Mostami); Kardaś R.M. 1980g (położenie, przekrój wraz z Jaskinią z Mostami); Gradziński R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja); Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Sobiepanek-Krzyżanowska, E. 1979 (fauna).
Autorzy opracowania Rafał M. Kardaś
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie