Schron znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej podchodzimy żółtym szlakiem do Wąwozu Kraków. Idąc jego dnem mijamy Rynek i pokonujemy pierwszy próg w zwężeniu za nim. Docieramy do dużej wanty przy odejściu żlebu prowadzącego na lewo, pod Upłazkową Turnię, do Jaskini Pod Okapem T.F-09.11. Skręcamy w ten żleb. Poszukiwany otwór jest dobrze widoczny z dna wąwozu, pod pierwszym prożkiem (w pierwszym zwężeniu).

Otwór jest prostokątny, o wymiarach 1,1x2 m, w progu z litej skały. Powadzi pod następny próg z zaklinowanych want. Pomiędzy nimi, nad blokiem przykrywającym otwór, 2 m nad dnem komórki znajduje się górny, ciasny otwór (okienko).

Grota powstała wskutek zaklinowania się dużych bloków (odpadniętych z górnej części żlebu) między skalnymi ścianami żlebu, w obrębie wapieni malmo-neokomu (urgonu?) wierchowej serii autochtonicznej. Na ścianie, w komórce widoczne lustro tektoniczne. Dno pokrywa rumosz i bloki wapienne z domieszką szarej gliny i próchnicy.

Schron wilgotny, woda kapie ze stropu, przewiew zależy od warunków atmosferycznych na powierzchni. Światło sięga do końca.

Roślinność przyotworowa to trawy, zioła i paprocie, w głębi mchy, porosty i śluzowce. Zaobserwowano ślimaki, muchy i pająki.

Schron na pewno był znany od dawna. Pierwszą wzmiankę o nim podaje Wójcik (1966a), który badał osady schronu.

W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ zlokalizowano go ciągiem teletopowym w dniu 14 lipca 1977 r. (R. i M. Kardaś oraz A. Olecka). Obserwacje terenowe zgromadzili w dniu 21 września 1978 r.: A. Burkacka, J. Bednarek i R. Kardaś, a plan sporządził R. M. Kardaś w 1978 r. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował R. M. Kardaś.

Wójcik, Z. 1966a (dane morfometryczne, lokalizacja, osady); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne, lokalizacja); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).