Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej idziemy dnem Wąwozu Kraków do rozszerzenia zwanego Rynkiem. Mijamy żleb prowadzący w górę do jaskiń w rejonie Jaskini Zakosistej T.F-09.04 i udajemy się dalej dnem wąwozu w kierunku zamykających Rynek skał. Otwory jaskini Dwuotworowej Krakowskiej T.F-09.07 znajdują się na początku kolejnego zwężenia. Stąd pokonujemy trzymetrowy prożek. Za nim, a przed następnym – mniejszym, 35 m od Jaskini Dwuotworowej Krakowskiej, w skałce po prawej stronie, 4 i 5 m nad dnem znajdują się dwa, rozwinięte na szczelinie otwory Ósemki. Rozdzielone są one wąskim mostem skalnym. Dojście łatwe (trudności progów wąwozu nie przekraczają II), zwiedzanie wymaga pewnej wprawy (wspinanie).

Dolny otwór, położony nad trzymetrowym prożkiem, stanowi owalna szczelina pod okapem. Górny oddzielony jest od niego mostem skalnym i ma charakter szczeliny wysokiej na 2,5 m i szerokiej na 0,7 m. Całość groty ma charakter wznoszącej się, rozmytej na pęknięciu szczeliny występującej w obrębie wapieni malmo-nekomu autochtonicznej serii wierchowej. Namulisko skąpe, nieco rumoszu wapiennego, gleby i szczątków roślinnych. Grota wilgotna, światło sięga do końca. Roślinność spotyka się w całej grocie. Stanowią ją paprocie, mchy i porosty.

Otwory groty widoczne są doskonale z dna wąwozu, przy którym są położone. Tak więc musiały być znane od dawna. Kiedy po raz pierwszy została spenetrowana - nie wiemy. Przez dłuższy czas - zapewne ze względu na charakter i rozmiary - nie była wzmiankowana. Po raz pierwszy wymienia ją Wójcik (1966a).

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację groty sporządził M. Burkacki przy współpracy R. M. Kardasia i Marii Lasoty w dniu 6 sierpnia 1977 r. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Zaktualizował R.M. Kardaś (2009 r.).
Plan opracował M. Burkacki.

Wójcik, Z. 1966a (wzmiankuje); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne i geologiczne, lokalizacja); Gradziński, R. i inni, 1985a (dane morfometryczne); Jaskinie TPN 1994