Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Ze schroniska Murowaniec na Hali Gąsienicowej idziemy czarnym szlakiem prowadzącym na Świnicką Przełęcz. Szlak doprowadza nas do starej, obecnie zamkniętej ścieżki łączącej Przełęcz Karb, ze Świnicką Kotlinką. Ze szlaku skręcamy w ścieżkę i podążamy nią do Zadniego Stawu Gąsienicowego. Znad stawu idziemy po piargach i upłazkach wprost na północne siodło Mylnej Przełęczy. Około 20 m przed Mylną Przełęczą, w miejscu gdzie droga przechodzi w skalną rynnę, po lewej stronie, w południowej ścianie Zadniego Kościelca znajduje się otwór jaskini. Dojście łatwe, zwiedzanie ze względu na ciasnoty uciążliwe.

Jaskinię stanowi wysoka na około 8 m szczelina tnąca ścianę Zadniego Kościelca. Na dno szczeliny można dostać się otworem południowym pomiędzy zaklinowanymi kamieniami lub nieco dalej, otworem pierwszym przez 3 m. głębokości studzienkę, biorącą początek pomiędzy zaklinowanymi kamieniami. Na poziomie dna szczelina biegnąca ku NW ma około 1 m szerokości i po 5 m staje się niedostępna. Szczelina ma również drugi poziom utworzony przez zaklinowane w niej bloki skalne na wysokości 4 m powyżej dna jaskini. Można się do niego dostać wspinaczką (II). Także na tym poziomie szczelina kończy się niedostępnym zwężeniem.

Jaskinia rozwinęła się w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Jest to szczelina tektoniczna rozwarta grawitacyjnie w kierunku osi doliny Stawów Gąsienicowych. Ściany jaskini są lite. W kilku miejscach znajdują się zaklinowane bloki skalne i kamienie. Spąg jaskini pokrywa autochtoniczny rumosz skalny, w środkowej części znajduje się płat śniegu.

Światło dzienne oświetla zewnętrzną część szczeliny; w końcowych partiach jest ciemno. Jaskinia jest sucha, po opadach wilgotna. Pomimo niewielkich rozmiarów i południowej ekspozycji otworu w jaskini stagnuje zimne powietrze i utrzymuje się płat śniegu. W otworze rozwija się roślinność zielona, wewnątrz jaskini obserwowano porosty i mchy. Obserwacje fauny nie były prowadzone.

Jaskinia mogła być znana od dawna. Jest dobrze widoczna ze ścieżki prowadzącej na Mylną Przełęcz.

Została odszukana na podstawie informacji ustnej R. M. Kardasia. Dokumentację jaskini sporządzili 23 lipca 2000 r. A. Gajewska i K. Recielski przy współpracy R. M. Kardasia. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.

Jaskinie TPN 2002 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).