Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Świnicka Koleba Niżnia |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | T.H-19.02 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 20°00′54,22″, φ: 49°13′07,77″ |
Gmina | Bukowina Tatrzańska (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | SW |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 2235 |
Wysokość względna [m] | 345 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 3 |
Deniwelacja [m] | 3 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
4,80
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Tatry Wysokie, Dolina Pięciu Stawów Polskich, w południowo-wschodnim zboczu Gąsienicowej Turni u podnóża ściany szczytowej. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Idąc czerwono znakowanym szlakiem na odcinku między Świnicą i Zawratem dochodzimy pod Gąsienicową Przełączkę. Tu opuszczamy znakowany szlak i w prawo skos w górę podchodzimy do widocznych dwóch otworów. Niżej położony jest otwór Świnickiej Koleby Niżniej. Dojście i zwiedzanie łatwe.
|
Opis jaskini |
Otwór ma kształt odwróconego trójkąta o ściętym wierzchołku. Ma wysokość około 3 m i szerokość w górnej części 2,5 m. W jego dolnej części znajduje się kamień. Za otworem znajduje się wznoszący się stromo korytarz o długości 4 m zakończony niewielką skalną wnęką. NW ściana korytarza jest nachylona pod kątem około 45°. Koleba rozwinęła się w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Ma genezę erozyjno – wietrzeniową. Ściany jaskini są lite, we fragmentach zwietrzałe. Namulisko tworzy autochtoniczny gruz skalny wraz z dużymi kamieniami pomiędzy którymi znajduje się gruboziarnista zwietrzelina granitoidów. W otworze znajduje się niewielka ilość humusu. Światło sięga do końca. Obiekt jest wilgotny, obserwowano stale przesączającą się wodę kapiącą ze stropu. Jego mikroklimat uzależniony jest od warunków atmosferycznych. W otworze rozwija się roślinność zielona, w głębi glony, porosty i mchy. Zwijacz-Kozica obserwował tu między innymi: Taraxacum alpinum Hegetschw i Saxifraga carpatica Rchb. Szczegółowe badania fauny nie były prowadzone, jedynie Zwijacz-Kozica stwierdził występowanie pająków. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Koleba była znana od dawna. Jej odkrycie można przypisać zespołowi wspinaczy H. Kunzkowi, K. Młodzianowskiemu i M. Zaruskiemu, którzy w 1913 r przeszli obok jej otworu w czasie pierwszego wejścia na Gąsienicową Turnię. Wzmiankuje o niej Paryski (1951). Wójcik (1960i) opisuje kolebę jako duże schronisko podskalne powstałe przez wietrzenie granitów i umieszcza zdjęcie otworu z podpisem: “Wejście do jaskini granitowej w południowych zboczach Gąsienicowej Turni”. |
Historia dokumentacji |
Pierwszą dokumentację koleby opublikował T. Zwijacz-Kozica (1998b). Aktualną dokumentację jaskini sporządzili A. Gajewska i K. Recielski 17 września 2000 r. Pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Paryski, W. H. 1951(wzmianka); Wójcik, Z. 1960i (geneza, zdjęcie bez nazwy); Zwijacz-Kozica, T. 1998b (dokumentacja graficzna i opis); Jaskinie TPN 2002 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Krzysztof Recielski |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia | plan i przekrój |