Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Hali Pisanej żółtym szlakiem podchodzimy do Wąwozu Kraków. Jego dnem lub powyżej Rynku obejściem jego górnych progów idziemy do ujścia Dolinki Trzynastu Progów i dalej – aż do ostatniego pasma skałek po prawej (or.) stronie. Tu podchodzimy około 60 m w górę stoku do otworu schroniska. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Otwór jest szczelinowy, rozdzielony w dolnej części ławicą wapieni na dwie niedostępne szczeliny, około 1 m wyżej szeroki na metr, zwężający się ku górze. Prowadzi on do krótkiego, wysokiego na około 3 m szczelinowego korytarzyka, przechodzącego po 5 m w niedostępną szczelinę.

Szczelina powstała na powierzchni między bardzo stromo zapadającym ławicami wapieni malmo-neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Dno pokrywa autochtoniczny rumosz wapienny.

Szczelina jest wilgotna, na końcu znajduje się nieco lodu. Wyczuwa się wyraźny wywiew powietrza z głębi szczeliny. Światło sięga do końca. Roślinność występuje w całej grocie

W trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 25 lipca 1977 r. T. Bielska zebrała okazy następujących roślin (oznaczenia mszaków wykonała J. Mickiewicz):

kwiatowe: Ranunculus alpestris L.

paprocie: Cystopteris fragilis Bernh.

mszaki: Marchantia polymorpha L., Distichium montanum Hag., Ctenidium molluscum Mitt., Rhydidiadelphus squarrosus Warnst., Mnium orthorrynchum Br. eur., Tortella tortuosa Limpr., Timmia austriaca Hedw.

Obecności fauny nie stwierdzono.

Po raz pierwszy obiekt był wzmiankowany przez Wójcika 1969a.

Dokumentację groty sporządziła w dniu 24 lipca 1977 r. R. Kardaś przy współpracy P. Herzyka i E. Kuźniak. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała R. Kardaś.

Wójcik, Z. 1968 (wzmiankuje); Wójcik, Z. 1969a (dane morfometryczne, lokalizacja); Gradziński, R. i in. 1985a (dane morfometryczne, lokalizacja); Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy); Bielska, T., Mickiewicz, J. 2000 (flora).