Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Przełączki pod Chudą Turnią idziemy zielonym szlakiem w kierunku Doliny Tomanowej około 400 m (można dość tym szlakiem także z Doliny Tomanowej) Po minięciu skałek powyżej i poniżej szlaku schodzimy w dół żlebikiem do widocznego z góry otworu Jaskini Zawaliskowej w Szerokiem T.F-10.09, położonego na trawiastym żeberku ograniczającym żleb z lewej (or.) strony, następnie żlebem w dół około 50 metrów do otworu, znajdującego się u podnóża skałek ograniczających żleb od prawej (or.) strony. Dojście i zwiedzanie łatwe.

Trójkątny dolny otwór (1x0,7 m) prowadzi do mytego korytarzyka, lekko opadającego do łagodnego zakrętu w lewo. Tu strop obniża się do 0,4 m wysokości. Korytarzyk wznosi się i skręca w prawo i za obniżeniem stropu do 0,3 m ostro skręca w lewo, spiętrzając się 1,5-metrowym prożkiem. Ponad prożkiem stromy, niski i ciasny korytarzyk wyprowadza do górnego otworu.

Grota rozwinęła się w wapieniach neokomu wierchowej serii autochtonicznej. Namulisko stanowi autochtoniczny rumosz wapienny, przy otworach z domieszką gleby.

Szczelina jest sucha, przewiew zależy od warunków atmosferycznych na powierzchni. Światło rozproszone oświetla całą grotę.

Przy otworach rosną trawy, w głębi nie prowadzono obserwacji flory i fauny.

Grota nie była wcześniej wzmiankowana w literaturze speleologicznej, została udokumentowana w trakcie inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ w dniu 21 sierpnia 1979 r. przez R. M. Kardasia przy współpracy A. Gruzy i H. Hercman. Pomiary wykonano busolą geologiczną Meridian i taśmą parcianą. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracował R.M . Kardaś.

Jaskinie TPN 1994 (plan i opis inwentarzowy).