Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Dziura w Żabiem
Inne nazwy Dziura w Żabim
Nr inwentarzowy T.J-24.01
Region Tatry
Współrzędne WGS84 λ: 20°05′09,28″, φ: 49°12′36,85″
Gmina Bukowina Tatrzańska (gm. wiejska)
Powiat tatrzański
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu W
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 1600
Wysokość względna [m] 250
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 6
Deniwelacja [m] 6
Długość [m]
w tym szacowane [m]
12
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Tatry Wysokie, Dolina Rybiego Potoku, na prawym orograficznie zboczu Doliny Rybiego Potoku w zachodnim zboczu Siedmiu Granatów, w Żabiem, w żlebie.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od leśniczówki „Na Wancie” idziemy w kierunku Morskiego Oka zimowym obejściem po wschodniej stronie Rybiego Potoku. Ze ścieżki skręcamy ku pierwszemu żlebowi opadającemu z Grani Siedmiu Granatów. Żlebem tym podchodzimy około 200 m. w górę do jego zwężenia i przejścia w skalny wąwóz. W zakończeniu wąwozu znajduje się dobrze widoczny otwór jaskini. Dojście i zwiedzanie łatwe.
Opis jaskini

Otwór jaskini ma 2 m szerokości i około 6 m wysokości; za nim znajduje się prosty, stromo wznoszący się korytarz o długości 12 m.

Jaskinia rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Powstała na prawie pionowym pęknięciu tektonicznym, które predysponowało również powstanie górnej części żlebu, w którym jaskinia się znajduje. Obecny kształt jaskini nadaje wietrzenie mrozowe. Ściany jaskini są silnie zwietrzałe, a spąg pokrywa autochtoniczny gruz skalny. Światło dzienne sięga do końca korytarza. W jaskini występuje deszcz podziemny; zimą (koniec listopada) Zwijacz-Kozica obserwował liczne nacieki lodowe.

W otworze rozwija się roślinność zielona, wewnątrz jaskini obserwowano porosty i mchy. Szczegółowe obserwacje fauny nie były prowadzone, jedynie Zwijacz-Kozica zauważył w końcowej części korytarza odchody nietoperza.

Historia badań
Historia eksploracji

Jaskinia mogła być znana od dawna. Jej otwór jest dobrze widoczny z drogi do Morskiego Oka. Pierwsze odnotowane zwiedzanie odbyli 27 listopada 1998 r. Cz. Bryniarski i T. Zwijacz-Kozica. Zespół ten sporządził opis i dokumentację graficzną jaskini pod nazwą Dziura w Żabim (1998a). O jaskini wspomina również Cywiński (1999) korygując jej nazwę na Dziura w Żabiem.

Historia dokumentacji

Obecną dokumentację jaskini sporządzili 21 lipca 2000 r. A. Gajewska i K. Recielski, pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.).
Plan opracował K. Recielski.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Zwijacz-Kozica, T. 1998a (plan i opis); Cywiński, W. 1999 (opis dojścia i jaskini); Jaskinie TPN 2002 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Krzysztof Recielski
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2010
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan i przekrój
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie