Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Dziura w Żabiem |
Inne nazwy | Dziura w Żabim |
Nr inwentarzowy | T.J-24.01 |
Region | Tatry |
Współrzędne WGS84 | λ: 20°05′09,28″, φ: 49°12′36,85″ |
Gmina | Bukowina Tatrzańska (gm. wiejska) |
Powiat | tatrzański |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Skarb Państwa | Tatrzański Park Narodowy |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | W |
Pozostałe otwory | |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 1600 |
Wysokość względna [m] | 250 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 6 |
Deniwelacja [m] | 6 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
12
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Tatry Wysokie, Dolina Rybiego Potoku, na prawym orograficznie zboczu Doliny Rybiego Potoku w zachodnim zboczu Siedmiu Granatów, w Żabiem, w żlebie. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Od leśniczówki „Na Wancie” idziemy w kierunku Morskiego Oka zimowym obejściem po wschodniej stronie Rybiego Potoku. Ze ścieżki skręcamy ku pierwszemu żlebowi opadającemu z Grani Siedmiu Granatów. Żlebem tym podchodzimy około 200 m. w górę do jego zwężenia i przejścia w skalny wąwóz. W zakończeniu wąwozu znajduje się dobrze widoczny otwór jaskini. Dojście i zwiedzanie łatwe.
|
Opis jaskini |
Otwór jaskini ma 2 m szerokości i około 6 m wysokości; za nim znajduje się prosty, stromo wznoszący się korytarz o długości 12 m. Jaskinia rozwinięta jest w granitoidach krystaliniku Tatr Wysokich. Powstała na prawie pionowym pęknięciu tektonicznym, które predysponowało również powstanie górnej części żlebu, w którym jaskinia się znajduje. Obecny kształt jaskini nadaje wietrzenie mrozowe. Ściany jaskini są silnie zwietrzałe, a spąg pokrywa autochtoniczny gruz skalny. Światło dzienne sięga do końca korytarza. W jaskini występuje deszcz podziemny; zimą (koniec listopada) Zwijacz-Kozica obserwował liczne nacieki lodowe. W otworze rozwija się roślinność zielona, wewnątrz jaskini obserwowano porosty i mchy. Szczegółowe obserwacje fauny nie były prowadzone, jedynie Zwijacz-Kozica zauważył w końcowej części korytarza odchody nietoperza. |
Historia badań |
|
Historia eksploracji |
Jaskinia mogła być znana od dawna. Jej otwór jest dobrze widoczny z drogi do Morskiego Oka. Pierwsze odnotowane zwiedzanie odbyli 27 listopada 1998 r. Cz. Bryniarski i T. Zwijacz-Kozica. Zespół ten sporządził opis i dokumentację graficzną jaskini pod nazwą Dziura w Żabim (1998a). O jaskini wspomina również Cywiński (1999) korygując jej nazwę na Dziura w Żabiem. |
Historia dokumentacji |
Obecną dokumentację jaskini sporządzili 21 lipca 2000 r. A. Gajewska i K. Recielski, pomiary wykonano busolą Sisteco i taśmą parcianą. Zaktualizował K. Recielski (2009 r.). |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Zwijacz-Kozica, T. 1998a (plan i opis); Cywiński, W. 1999 (opis dojścia i jaskini); Jaskinie TPN 2002 (plan i przekrój, opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Krzysztof Recielski |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2010 |
Grafika, zdjęcia |
![]() |