Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Tomanowej do Kazalnicy dochodzimy zielonym szlakiem prowadzącym na Ciemniak, dalej – wprost do góry około 130 m ku NE, w kierunku płata kosówki pod skałami. Za nim, w prawej orograficznie ścianie małego żlebku odnajdujemy otwór. Idąc od Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie II: ok. 20 m ku N pod skałami i dalej na prawo, ku E żlebkiem. Poszukiwany otwór usytuowany jest w szczelinie z zaklinowanymi wantami. Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).

Otwór o wymiarach 0,6x0,4 m prowadzi do wysokiego (około 6 m) lecz wąskiego (0,4 m), lekko meandrującego, szczelinowego korytarza. Po 5 m zamyka go ściana poprzecznego uskoku. W dnie korytarza, między wantami utworzyła się niewielka studzienka. W jego górnej części (powyżej otworu) widać okno do powierzchni.

Obiekt ten jest nieco rozmytą szczeliną tektoniczną rozwartą grawitacyjnie, która powstała w wapieniach triasu wierchowej serii autochtonicznej. Ściany są ogładzone. Dno budują wanty oraz gleba namyta z powierzchni.

Szczelina jest wilgotna. W zagłębieniach dna występuje lód. Światło sięga do końca. Wyczuwa się bardzo silny, zimny przewiew.

Roślinność uboga, w otworze reprezentowana jest przez nieliczne rojniki i skalnice, głębiej – glony i porosty.

Szczelina nie była dotychczas wzmiankowana w literaturze speleologicznej chociaż mogła być znana już dawnej.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację jej sporządziła 22 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy M. Kropiwnickiej. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy pod numerem F-11.9).