Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Tomanowej do Kazalnicy dochodzimy zielonym szlakiem prowadzącym na Ciemniak, dalej – wprost do góry około 130 m ku NE, w kierunku płata kosówki pod skałami. Za nim, w prawej orograficznie ścianie małego żlebku, jest otwór Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie III. Przed wylotem wiodącego do niej żlebku skręcamy pod skałami ku N i dalej pod nimi idziemy na prawo, do dużego żlebu. 20 m dalej, w lewej orograficznie ścianie tego żlebu położony jest poszukiwany otwór (widoczny także ze szlaku). Dojście bez trudności, zwiedzanie łatwe.

Obszerny otwór (0,8x2 m) wiedzie do wznoszącej się szczeliny z zablokowanym w niej zawaliskiem dużych want. Tworzą one niewielkie progi oraz „podwójny” strop. W górnej części zawaliska, za zaciskiem widać ciasną, kilkumetrową studzienkę. Szczelina powstała w wapieniach triasu wierchowej serii autochtonicznej. Jej ściany są nieco rozmyte i zwietrzałe. Namulisko tworzą wanty oraz gruz wapienny z domieszką gliny, a przy otworze gleby.

Wilgotność zależna jest od warunków atmosferycznych. Światło sięga do końca. Wyczuwa się silny przewiew. W otworze występują nieliczne skalnice oraz paprocie, mchy i wątrobowce, głębiej widać na ścianach glony. We wnętrzu znaleziono ćmy i komary.

Szczelina znana była od dawna, brak jednak o niej wzmianek w literaturze speleologicznej.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację obiektu sporządziła w dniu 23 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego (jr) i M. Kurczewskiego. Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty.

Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy pod num,erem F-11.10).