Obiekt znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Tomanowej do Kazalnicy idziemy zielonym szlakiem prowadzącym na Ciemniak, dalej – wprost do góry około 130 m ku NE, w kierunku płata kosówki pod skałami. Za nim, w prawej orograficznie ścianie małego żlebku, jest otwór Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie III. Przed wylotem wiodącego do niej żlebku skręcamy pod skałami ku N i pod nimi idziemy na prawo, do dużego żlebu. 20 m dalej, w lewej orograficznie ścianie tego żlebu omijamy Szczelinę w Tomanowym Grzbiecie IV (widoczną także ze szlaku), a idąc od jej otworu wprost do góry (ku ENE) około 30 m przez zwalisko want, docieramy do Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie V. Stąd idziemy trawersem ku S na przełączkę, a następnie do zwaliska wielkich want, wśród których ukryty jest poszukiwany otwór (około 25 m od Szczeliny w Tomanowym Grzbiecie V). Dojście bez trudności, zwiedzanie uciążliwe (ciasno).

Za wysokim lecz wąskim otworem (0,3x3,5 m) wznosi się stromo ciasna szczelina zablokowana zawaliskiem. Powstała ona w wapieniach triasu wierchowej serii autochtonicznej. Jej ściany są gładkie, pochylone ku N. Namulisko buduje rumosz wapienny i wanty, w otworze z domieszką gleby.

Szczelina jest wilgotna. Światło odbite sięga do końca. Wyczuwa się przewiew. Roślinność uboga, na ścianach widać nieco glonów i porostów. We wnętrzu występują komary i muchy, a przy otworze ślimaki.

Opisywany obiekt znany był od dawna, prawdopodobnie ze względu na niewielkie rozmiary, brak o nim wzmianek w literaturze speleologicznej.

W ramach inwentaryzacji jaskiń tatrzańskich OW PTPNoZ dokumentację szczeliny sporządziła w dniu 23 lipca 1994 r. I. Luty przy współpracy J. Iwanickiego (jr). Pomiary wykonano taśmą parcianą i busolą geologiczną Meridian. Dane zaktualizowała I. Luty (2009).
Plan opracowała I. Luty

Jaskinie TPN 1994 (plan, przekrój i opis inwentarzowy pod numerem F-11.12).