Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Tomanowej podchodzimy zielonym szlakiem do Tomanowego Grzbietu. Stąd idziemy w górę, kierując się na szczyt skałek. Podchodzimy stromym usypiskiem na wypłaszczenie o długości kilkunastu metrów i nieregularnej zawaliskowej powierzchni. Otwór znajduje się około 8 m na NE od wypłaszczenia utworzonego przez zawalisko poza obrębem skałek, około 5 m ponad otworem Dziury pod Zawaliskiem T.F-10.19.

Otwór tworzy pionowa szczelina o wysokości 0,9 m i szerokości 0,3 m. Wprowadza nas do korytarza o szerokości około 0,6 m. Opada on stromo ku S, kończąc się po 4 m szczeliną o głębokości 6 m. Szczelina ma długość 5 m przy maksymalnej szerokości około 0,7 m.

Jaskinia powstała w wapieniach triasu wierchowej serii paraautochtonicznej na szczelinie tektonicznej o przebiegu SW–NE. Ma charakter zawaliskowy. Spąg pokrywa autochtoniczny rumosz w postaci wąskich płyt zaklinowanych pomiędzy zwężającymi się ścianami.

Światło sięga 2 m w głąb korytarza wejściowego. Jaskinia jest sucha, podobnie jak w Dziurze pod Zawaliskiem F-10.18 zaobserwowano silny wypływ powietrza z jaskini, który w zimie powodował wytopienie kilkunastu centymetrów śniegu wokół otworu.

Roślinność przyotworowa nie była badana, występowania fauny nie zaobserwowano.

Jaskinia znana była grotołazom zakopiańskim TKTJ, jednak nie została wzmiankowana w literaturze. Obiektu tego nie należy mylić ze Szczeliną w Tomanowym Grzbiecie I T.F-10.12 lub innymi jaskiniami położonymi w bliskim sąsiedztwie. Dane zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).

11 listopada 2000 r. P. Gruszka i Z. Tabaczyński wykonali pomiary obiektu przy pomocy przyrządu Topo-Vulcan.
Plan opracował Z. Tabaczyński.

Tabaczyński, Z. 2000g (plan i opis); Jaskinie TPN 2004 (opis i plan inwentarzowy).