Jaskinia znajduje się na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego – dojście i zwiedzanie jest możliwe tylko po uzyskaniu zezwolenia Dyrekcji Parku. Z Doliny Tomanowej podchodzimy zielonym szlakiem do Tomanowego Grzbietu. Stąd idziemy w górę, kierując się na szczyt skałek. Podchodzimy stromym usypiskiem na wypłaszczenie o długości kilkunastu metrów i nieregularnej zawaliskowej powierzchni. Otwór znajduje się we wschodniej, końcowej części tego wypłaszczenia, w miejscu, gdzie przechodzi ono w stromo nachylone zbocze.

Otwór ma kształt czworokątny o wysokości 0,9 m i szerokości 1,3 m. Utworzony jest na szczelinie przegrodzonej dużą wantą, która tworzy spąg korytarzyka wejściowego. Pod wantą znajduje się jeszcze jeden otwór, jednak zbyt ciasny do przejścia. Korytarz wejściowy opada stromo w dół kończąc się 6 metrową studzienką. Spąg w studzience opada stromo do krótkiego przewężenia z zaklinowaną na wysokości około 1,5 m wantą. Dalej jaskinia rozdziela się. W prawo odchodzi niski korytarzyk, który kończy się po około 2 m. Odchodzi od niego ciasna szczelina w prawo, którą można dostać się z powrotem pod studzienkę. Cofamy się do przewężenia. Na wprost, po przejściu przez 1,5 metrowy prożek, przechodzimy niskim korytarzykiem do zagruzowanej szczeliny w spągu. Skręcamy w lewo i wchodzimy w zawalisko w stropie. Tu znajduje się niewielka komora końcowa.

Jaskinia powstała w wapieniach triasu wierchowej serii paraautochtonicznej, na szczelinie tektonicznej o przebiegu SW–NE. Ma charakter zawaliskowy. Spąg pokrywa autochtoniczny rumosz. Strop tworzą zaklinowane wanty, które w końcowej części jaskini są wyjątkowo niestabilne.

Światło sięga do końca korytarza wejściowego. Jaskinia jest sucha, zaobserwowano silny wypływ powietrza z jaskini, który spowodował wytopienie kilkunastu centymetrów śniegu wokół otworu.

Roślinność przyotworowa nie była badana, występowania fauny nie zaobserwowano.

Jaskinia, choć znana grotołazom zakopiańskim z TKTJ, nie była wzmiankowana w literaturze. Obiektu tego nie należy mylić z położoną 23 m niżej Szczeliną w Tomanowym Grzbiecie I T.F-10.12 lub innymi jaskiniami, położonymi w bliskim sąsiedztwie. Dane zaktualizował Z. Tabaczyński (2009 r.).

11 listopada 2000 r. P. Gruszka i Z. Tabaczyński wykonali pomiary obiektu przy pomocy przyrządu Topo-Vulcan.
Plan opracował Z. Tabaczyński.

Tabaczyński, Z. 2000f (plan i opis); Jaskinie TPN 2004 (opis i plan inwentarzowy).