Idąc drogą z Będkowic, docieramy na dno doliny, skąd skręcamy w prawo. Dalej kierujemy się do położonych na przeciwległym zboczu skałek Wzgórza Dumań. Otwór znajduje się w Filarkach w Kominie Kowalskiego (II+). Jaskinia jest trudna do przejścia, do pokonania pionowa studzienka ZII i poziomy zacisk ZII w dolnym korytarzu

Za górnym otworem w głąb prowadzi wysoki z początku korytarz kończący się po ośmiu metrach. W jego połowie otwiera się ciasna studzienka (Z II) sprowadzająca na dno ciasnego, choć miejscami wysokiego korytarzyka. Dalej prowadzi on do następnego zacisku (Z II). Za nim stajemy w Kominie Kowalskiego, który otwiera się 1,5 m pod i 3 m nad wylotem korytarza.

Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). W korytarzu przy dolnym otworze występuje wadyczna rynna denna i poziome półki erozyjne.

Namulisko stanowi gruz skalny, glina, stwierdzono także guano nietoperzy i wiele odchodów większych ssaków.

Stwierdzono obecność pająków z rodzaju Meta sp. oraz muchówki.

Jaskinia zapewne była znana już w czasach taternickiej grupy "pokutników". Górny korytarz był także zwiedzany przez K. Kowalskiego, który wiosną 1950 roku utknął w jaskini po przebyciu zacisku Z II w studzience i wyszedł z niej po 14 godzinach, jaskini nie zinwentaryzował. Po raz pierwszy wzmiankuje o niej Burchard (1957).

Plan i opis opublikował Nowak (2004a). Aktualną dokumentację sporządził J. Nowak 10 maja 2003 r., pomiary wykonali J. Nowak i J. Ślusarczyk 10 maja 2003 r.
Plan opracował J. Nowak.

Burchard P. 1957 (opis wydarzenia i akcji ratunkowej po uwięzionego w jaskini K. Kowalskiego); Baran K., Opozda T. 1983 (zaznaczona na rys. 81 i 82, droga wspinaczkowa nr 253, Komin Kowalskiego, II+); Nowak J. 2004a (opis inwentarzowy, plan, przekrój); Nowak J. 2004b (w spisie jaskiń poz.7); Nowak J. 2006 (w spisie jaskiń poz.7, plan); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).