Idąc drogą z Będkowic, docieramy na dno doliny, skąd skręcamy w prawo. Dalej kierujemy się do położonych na przeciwległym zboczu skałek Wzgórza Dumań. Otwór znajduje się w Pochyłej Turni, u jej podstawy. Drugi otwór znajduje się po drugiej stronie turni, kilka metrów od podstawy Pochyłej Grani.

Za pochyłym otworem wznosi się pochylnia, która po kilku metrach kończy się drugim otworem w ścianie Pochyłej Grani. W dolnej części w lewo odchodzi krótki korytarzyk. Jego kontynuacja jest rozkopana przez zwierzęta, jednak niedostępna dla człowieka.

Schronisko ma genezę krasową, powstało w wapieniach skalistych górnej jury (oksford).

Brak szaty naciekowej. Dno jest skaliste, boczny korytarz zalega glina i humus.

Schronisko jest suche, wyczuwa się przewiew, w całości podlega zewnętrznym wpływom atmosferycznym.

Plan i opis inwentarzowy schroniska opublikował Kowalski (1951).

Aktualną dokumentację sporządził J. Nowak 10 maja 2003 r., pomiary wykonali J. Nowak, M. Szot i J. Ślusarczyk 10 maja 2003 r.
Plan opracował J. Nowak.

Kowalski K. 1951 (inwentarzowy opis jaskini poz. 124, plan); Baran K., Opozda T. 1983 (zaznaczono dolny otwór na rys. 78 i 80, górny otwór na drodze wspinaczkowej 247); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń poz. II. E. 10); Nowak J. 2004a (inwentarzowy opis jaskini, plan); Nowak J. 2004b (w spisie jaskiń poz. 10); Nowak J. 2006 (dtto); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).