Od murowanego Krzyża we wsi Łączki Kobylańskie udajemy się drogą biegnącą w górę i po minięciu pierwszego domu przechodzimy w lewo przez wąwóz i dalej zboczem do podnóża Ruskiej Skały. Pod ścianą na pionowym pęknięciu metrowej wysokości soczewkowy otwór dolny Jaskini na Łączkach. Od niego idziemy w górę początkowo wzdłuż skałek, później idąc ścieżką biegnącą w górę zboczem pod szczytem wzniesienia blisko krawędzi lasu do otwierającego się w ścieżce otworu Jaskini na Łączkach Górnej. Kilkanaście metrów wcześniej i kilkanaście metrów w lewo w zboczu znajduje się otwór Leja na Łączkach.

Aktualnie jest to rozpadlina w zboczu o maksymalnej głębokości 2,8 m długości 6 metrów o przebiegu NW i NE. Dwie ściany równoległe do zbocza są skalne, boczne budują gruz i większe bloki wapienie. Maksymalna szerokość szczeliny wynosi 1 m. W ścianie wschodniej znajduje się metrowa wnęka z filarkiem skalnym zamknięta gruzem scementowanym osadem z wyschniętego mleka wapiennego.
Lej stanowi formę pseudokrasową utworzoną w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), powstałą na jednym z osuwisk na zboczu doliny, gdzie przesunięte są duże bloki skalne, tworząc pęknięcia o generalnym przebiegu N-S.
Szaty naciekowej brak. Szczelina jest wypełniona gruzem i większymi blokami wapiennymi, ilastym osadem zmieszanym z mlekiem wapiennym.
Występuje bardzo silny przewiew ukierunkowany w zależności od pory roku.
Światło sięga do końca.
Na ścianach rosną glony i mchy.

Lej zlokalizowany został w latach 70-tych XX wieku przez członków KKTJ, którzy prowadzili tutaj prace do lat 80-tych, usuwając 2 m warstwę rumoszu. Następnie pracę podjęli Paweł Ostrowski i Mirosław Wiśniewski; w latach 1995 i 1996 podczas 5 wyjazdów odsłonili szczelinę do głębokości 7,5 m. Dalszą drogę blokowały duże głazy i istniało niebezpieczeństwo osuwania się ścian i gruzu z boków szczeliny. Aktualnie szczelina ma głębokość 2,8 m, jest zapełniona gruzem.

Udokumentowana została przez P. Ostrowskiego i M. Wiśniewskiego (1996). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (09.2009 r.).

Plan opracowali P. Ostrowski i M. Wiśniewski.

Wiśniewski M., Ostrowski P. 1996b (opis jaskini, przekrój pionowy); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).