Od Bramy Będkowskiej idziemy wąwozem prowadzącym do Będkowic, po przejściu około 150 m skręcamy w prawo na zbocze doliny, gdzie znajduje się grupa skał zaczynających się 10 metrową iglica skalną. Bezpośrednio za nią, w skale z lewej i prawej strony widoczne są otwory Tunelu za Iglicą. Tunel przebija na wylot grzbiet skalny. Otwór NNE położony jest w ścianie skalnej nad 2 metrowym, pionowym progiem, otwór W znajduje się u podstawy ściany skalnej .

Otwory mają kształt soczewki szerokości 2,5 m i wysokości 1 m, dno w nich jest skalne. Jest to niski, meandrujący korytarz biegnący od otworu zachodniego początkowo ku E, następnie skręcający ku NNE. Po 4 metrach od otworu W znajduje się porzeczny korytarz rozwinięty na pionowej szczelinie, dostępny na odcinku 3 metrów ku NNW i 1,5 m ku SSE. W środkowej części, na zakręcie znajduje się 2,5 metrowy, ciasny komin. W dnie korytarza wcięta jest meandrująca rynna z niewielką ilością osadów.

Tunel o krasowej genezie powstał w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) w warunkach freatycznych (stropowe kotły wirowe) i wadycznych (meandrująca rynna denna). Ściany są ogładzone, przy otworach skorodowane z ostrymi wyrostkami. Tunel utworzył się na poziomej szczelinie międzyławicowej, a poprzeczny korytarz na pionowym pęknięciu NNW-SSE.

W części środkowej, przy zakręcie zachowały się wyschnięte resztki starej szaty naciekowej w postaci polew, niewielkich kolumn i stalagmitu (10 cm), miejscami na ścianach znajdują się wyschnięte grzybki naciekowe. W kominku występuje białe, skonsolidowane mleko wapienne. Osady w jaskini są ubogie, w dnie rynny dennej i rozszerzeniu przy korytarzu bocznym tworzy je gruz wapienny z wyschniętym, jasnym, ilastym osadem.

Tunel jest suchy, przewiewny, wilgotno jest jedynie w kominku z mlekiem wapiennym.

Wewnątrz występują pająki i kosarze, muchówki i motyle szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix.

Tunel był znany od dawna, jednak dotychczas nie wzmiankowany w literaturze.

Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (15.10. 2009 r.). Pomiary wykonali tego samego dnia A. Górny i T. Ostrowski.
Plan opracował A. Górny.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).