Dane szczegółowe jaskini
Nazwa | Jaskinia Wielka Strąka |
Inne nazwy | |
Nr inwentarzowy | J.Olk.I-06.62 |
Region | Wyżyna Śląsko-Krakowska |
Współrzędne WGS84 | λ: 19°45′42,00″, φ: 50°09′27,00″ |
Gmina | Zabierzów (gm. wiejska) |
Powiat | krakowski |
Województwo | małopolskie |
Właściciel terenu | Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie |
Podstawa ochrony | |
Ekspozycja otworu | E |
Pozostałe otwory | 2 - ku górze. |
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] | 365 |
Wysokość względna [m] | 30 |
Głębokość [m] | 0 |
Przewyższenie [m] | 3,70 |
Deniwelacja [m] | 3,70 |
Długość [m]
w tym szacowane [m]
|
11
|
Rozciągłość horyzontalna [m] | |
Położenie geograficzne | Wyżyna Olkuska, Kobylany, Dolina Kobylańska. |
Opis drogi dojścia do otworu |
Od grupy Okrętu kierujemy się w dół doliny. Stając pod następną dużą skałą po lewej (Rozwalista Turnia), wspinamy się zboczem po jej lewej stronie. Blisko jej szczytu, po lewej zauważymy duży otwór jaskini.
|
Opis jaskini |
Za otworem znajduje się widna sala. Na jej przeciwległym końcu, coraz ciaśniejszym korytarzykiem osiągamy zacisk (Z II). Za nim stajemy w kominku częściowo wypełnionym głazami. Wspinając się między nimi docieramy do drugiego, ciasnego otworu, po drugiej stronie grzbietu. Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Nacieki są zwietrzałe i zniszczone. Spąg zalega glina, gleba i rumosz. Jaskinia w większości jest widna. W otworze głównym, na ścianach wegetują glony, mchy, porosty, paprocie z rodzaju Asplenium i rośliny zielne. W jaskini występują muchówki, ślimaki i pająki, m.in. Meta sp.
|
Historia badań |
Ossowski (1879) podczas badań rozkopał około 1 m namuliska zawierającego neolityczne zabytki i holoceńskie kości. W roku 1927 Krukowski opisuje w materiale krzemiennym ślady paleolitu starszego. Po Ossowskim i Krukowskim badania archeologiczne prowadzili Durczewski (1946) i Rook (1980).
|
Historia eksploracji |
Jaskinia znana była od dawna. Pierwszy opis opublikował Ossowski (1879).
|
Historia dokumentacji |
Kowalski (1951) udokumentował jaskinię pod numerem 121 łącznie z sąsiednim schroniskiem. Drugi otwór był zapewne znany, lecz wykorzystywany tylko jako śmietnik. Po oczyszczeniu połączenia, podczas inwentaryzacji J. Nowak i M. Szot przeszli i zmierzyli cały obiekt. Aktualną dokumentację sporządził J. Nowak 25 maja 2003 r., pomiary wykonali J. Nowak i N. Szot 25 maja 2003 r.
Plan opracował J. Nowak. |
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona | Nie |
Literatura |
Badania jaskiń z okolic Krakowa, 1986 (wiadomość o badaniach Ossowskiego); Ossowski G. 1880 (opis jaskini i wykopalisk, ceramika grupy malickiej i pleszewskiej, neolityczne wyroby krzemienne); Ossowski G. 1880a (streszczenie poprzedniego); Badania jaskiń z okolic Krakowa 1880 (dtto); Ossowski G. 1882a (dtto); Ossowski G. 1882b (dtto); Czarnowski S.J. 1911 (dtto); Orłowicz M. 1919 (wzmianka); Danysz-Fleszarowa R. 1933 (wymienia); Ciętak Z. 1935 (dtto); Durczewski Z. 1948 (ceramika łużycka); Kowalski K. 1951 (opis inwentarzowy poz. 121, plan); Rook E. 1980 (w krótki opis, w wykazie stanowisk, ceramika grupy malickiej kultury lendzielskiej); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń poz. II. E. 7); Nowak J. 2004a (opis inwentarzowy, plan); Nowak J. 2004b (w spisie jaskiń poz.62); Nowak J. 2006 (dtto); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).
|
Materialy archiwalne |
|
Autorzy opracowania | Andrzej Górny, Jakub Nowak |
Redakcja | Jerzy Grodzicki |
Stan na rok | 2013 |
Grafika, zdjęcia | plan |
Nazwa:
Autor:
Data wprowadzenia: