Z dna dolnej części Doliny Kobylańskiej, spod najwyższej skały Żabiego Konia kierujemy się w dół doliny pod następną większą turnię - Mnicha. Otwór jest widoczny z dna doliny w południowej ścianie, trzeba się do niego wspiąć około 9 m (V), lub zjechać ze szczytu skały (miejsce II).

Za owalnym otworem dostajemy się do poprzecznej salki o wymiarach 2x2,2 m i wysokości do 1,8 m. Po prawej na zewnątrz wyprowadza niewielkie okienko.

Grotka o genezie krasowej powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford).

Jest widna i sucha. W całości znajduje się w zasięgu powierzchniowych zmian atmosferycznych.

Przy otworze wegetują glony, porosty, zanokcica murowa i rośliny zielne, w tym krwawnik, koniczyna, pokrzywy i trawy.

Grotkę odnaleźli - docierając do jej otworu - R. Łazarski i J. Rudnicki w 1953 r.
Po raz pierwszy została wzmiankowana przez Barana i Opozdę (1983).

Aktualną dokumentację sporządził J. Nowak 7 grudnia 2003 r., pomiary wykonał J. Nowak 7 grudnia 2003 r.
Plan opracował J. Nowak.

Baran K., Opozda T. 1983 (otwór zaznaczony na rys. 8, droga wspinaczkowa nr 15); Nowak J. 2004b (w spisie jaskiń poz. 84); Nowak J. 2006 (dtto); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).