Od wywierzyska potoku Będkówki idziemy w górę doliny, po przejściu około 750 m po prawej stronie widoczna jest duża grupa skalna - masyw Wielkiej Skały. Od grupy skalnej schodzącej najbardziej do dna doliny idziemy w prawo w górę zboczem, posuwając się u podnóża skał. Po przejściu około 100 m dochodzimy pod skałkę 10 metrowej wysokości, u jej podstawy znajduje się otwór Komina w Wielkiej Skale.

Otwór jest rozwinięty na pionowej szczelinie, wysokości 3 m i szeroki u podstawy na metr, zwęża się ku górze. Bezpośrednio za wejściem znajduje się owalna komora o średnicy około 2,5 m będąca podstawą 7 metrowego komina, w jego stropie otwiera się drugi otwór, wyprowadzający na powierzchnię na szczycie skałki. Górny otwór jest ciasny, o wymiarach 0,4x0,4 m, za nim krótki opadający korytarzyk wyprowadza w stropie komina. Ściany komina są nierówne, mocno skorodowane, ostre z licznymi wżerami, kotłami wirowymi i resztkami zerodowanych nacieków.
Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) w warunkach freatycznych, na ścianach występują liczne kotły wirowe i koliste kanaliki.
Zachowały się resztki nacieków pokrywających dawniej ściany, są to niewielkie płaty zerodowanych, jasno-brązowych polew naciekowych, zbudowanych z krystalicznego kalcytu z widoczną wyraźnie laminacją. Namulisko wypełniające dno komina i korytarza w wejściu wydaje się niezbyt obfite, na powierzchni jest humusowe z ilastym osadem i gruzem wapiennym, pokryte liśćmi.
Jaskinia jest przewiewna i sucha.
Światło sięga kilka metrów od otworów.
Na ścianach w okolicy wejścia dolnego i częściowo komina w zasięgu światła występują glony. W kominie zaobserwowano pajęczaki.

Jaskinia była znana od dawna, jednak nie wzmiankowana w literaturze.

Aktualną inwentaryzację sporządził A. Górny (05.11.2009 r.). Pomiary wykonali P. Nowik i M. Pruc (05.11.2009 r.).
Plan opracował M. Pruc.

Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).