Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia powyżej Łabajowej
Inne nazwy Schronisko powyżej Jaskini Łabajowej
Nr inwentarzowy J.Olk.I-07.51
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°46′35,00″, φ: 50°11′26,00″
Gmina Wielka Wieś (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Prywatny | Park krajobrazowy Dolinki Krakowskie
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu ku górze
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 445
Wysokość względna [m] 25
Głębokość [m] 4
Przewyższenie [m] 1
Deniwelacja [m] 5
Długość [m]
w tym szacowane [m]
11
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Wyżyna Olkuska, Dolina Będkowska.
Opis drogi dojścia do otworu
Od wywierzyska potoku Będkówka idziemy w górę doliny, po przejściu około 750 m po prawej stronie znajduje się duża grupa skalna masyw Wielkiej Skały, 300 m dalej, z prawej strony znajduje się grupa skałek z dużym otworem Jaskini Łabajowej. Idąc dalej dochodzimy do wąwozu z polną drogą prowadząca do Bębła, po przejściu nim 150 m idziemy na E stromym zboczem Dupnej Góry i po przejściu około 100 m dochodzimy do otworu Jaskini powyżej Łabajowej.
Opis jaskini

Otwór jaskini znajduje się na stromym, SE zboczu. Jest obszerny, zaczyna się metrowym progiem, pod nim rośnie bujna leszczyna, niżej strome dno pokryte głazami prowadzi do sali tworzącej jaskinię. Sala ma długość 6 m, szerokość i wysokość 3 m. Na jej końcu znajduje się 3 metrowy próg skalny, a nad nim komin z kotłem wirowym w stropie. Dno pokrywają duże głazy i gruz wapienny.

Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych, gruzłowatych górnej jury (oksford). W jaskini występują formy erozyjne powstałe w warunkach wadycznych jak drobne kanały o kolistym przekroju i kotły wirowe w stropie.

Na ścianach komina na końcu i w stropie występuje białe mleko wapienne. Dno pokrywają duże bloki wapienne i gruz, w niewielkim kanale w N ścianie znajdującym 1 m nad dnem widoczne są ilasto-piaszczyste osady ze żwirem kwarcowym.

Jaskinia jest wilgotna.
Sala jest widna, komin na jej końcu jest ciemny.
W otworze i sali na ścianach występują zielone i niebieskie glony. Wewnątrz na ścianach obserwowano pajęczaki i motyle szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix.
Historia badań
Badania pajęczaków prowadziła Sanocka-Wołoszynowa (1981).
 
Historia eksploracji
Jaskinia była znana od dawna.
Historia dokumentacji
Udokumentował ją po raz pierwszy Kowalski (1951). Aktualną dokumentację sporządził A. Górny (12.11.2009 r.).
Plan wg K. Kowalskiego (1951).
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Kowalski K. 1951 (inwentarzowy opis jaskini poz. 155, „Schronisko powyżej Jaskini Łabajowej” [13.IV.1946 r.], plan); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (wymienia z jaskini 2 gatunki pająków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (w pełnym wykazie jaskiń i schronisk Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, poz.II.F.40); Jaskinie Wyżyny Olkuskiej 2010 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Andrzej Górny
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan i przekrój
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie