Jaskinia jest dwuotworowa, stanowi fragment większej, zniszczonej przez erozję. Otwór NE szerokości 8,5 m i wysokości 3 m to duża wnęka skalna przedzielona grzędą skalną metrowej wysokości. Po 2 m strop gwałtownie obniża się i za ciasnym przełazem ponownie podnosi się do 4 m w ciasnym kominku w niewielkiej salce. Ściany w salce są silnie skorodowane. Kolejny ciasny przełaz wyprowadza w drugim otworze do niewielkiego kotła skalnego z otwartym wyjściem ku NW. W jego SW ścianie za dużym głazem w dnie odchodzi korytarz długości 10 m prowadzący generalnie na SW. Korytarz na początku ma 1,5 m wysokości, dalej strop obniża się, szerokość sięga 2 m, dno jest płaskie, poziome. Na końcu korytarz rozwidla się na dwie ślepe odnogi na wprost i 2 metrowy korytarz w lewo, zablokowany osypiskiem wypełniającym cały przekrój, w nim duży blok oberwanej polewy z żebrami naciekowymi.

Jaskinia krasowa powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Ściany w części pomiędzy otworem 1 i 2 są silnie skorodowane, z licznymi wżerami i drobnymi kanałami, w korytarzu od 3 otworu występują kotły wirowe.

Wewnątrz na ścianach miejscami widoczne są pozostałości starszych nacieków w postaci polew i niewielkich stalaktytów, na nich i na ścianach występuje skonsolidowane mleko wapienne; większe fragmenty nacieków znajdują się w osadach na końcu jaskini.

W jaskini osady namuliska są obfite, nienaruszone, szczególnie w 10 metrowym korytarzu zdają się wypełniać znaczną część jego przekroju, są one ilaste, brązowe z gruzem i większymi blokami wapiennymi.