Za otworem o wymiarach 1,5 m szerokości i 1 m wysokości niskim przełazem dostajemy się do głównej sali jaskini. Ma ona trójkątny kształt, wysokość 1‑1,5 m i długość ok. 14 m. Dno pokryte jest gruzem wapiennym, wielkimi blokami i licznymi bułami krzemiennymi, strop nierówny, osypujący się z licznymi wystającymi bułami krzemiennymi. Przy końcu sali w kierunku NE dno opada i przechodzi w krótki korytarz prowadzący do mniejszej salki. Salka ma wysokość do 3 m, w jej stropie widoczna jest brekcja uskokowa złożona z gruzu i brył wapiennych grożących oberwaniem (w trakcie eksploracji miał tutaj miejsce duży obryw ze stropu). Bryły wapienne są tutaj częściowo spojone kalcytem naciekowym. W dnie znajduje się studzienka prowadząca do dolnych partii. Przedłużeniem salki w kierunku wschodnim jest niski korytarz o długości 8 m, z licznymi bułami krzemiennymi na dnie, utworzony na rozmyciu międzyławicowym. Jego koniec zamknięty jest rdzawym osadem gliniastym z gruzem wapiennym i krzemieniami.

Wspomniana studzienka prowadzi do niżej leżącej, piętrowej salki o pochyłym dnie wypełnionym gruzem skalnym i większymi blokami. Strop jest silnie skorodowany. Widoczne są liczne zagłębienia wirowe, kanaliki, buły krzemienne i skamieniałości (ramienionogi, jeżowce i belemnity).W wyższej części salki są dwa korytarzyki wymyte na tej samej szczelinie. W korytarzyku zachodnim na ścianach i stropie widoczna jest duża ilość skamieniałości i liczne buły krzemienne. Korytarzyk wschodni, wypełniony błotem, kończy się niedostępnymi szczelinami. W niższej części salki znajduje się ciasna (ZI) studzienka o głębokości 2 m. Obok otwiera się niedostępna szczelina, ciągnąca się na długości kilku metrów. Z dna studzienki odchodzi niski korytarz o dnie pokrytym blokami i rumoszem skalnym. Na prawo, po 3 metrach korytarz jest zablokowany wantami. Na lewo, po kilkunastu metrach uciążliwego czołgania dostajemy się do końcowej sali (Sala przed Salą z Kaczką). Na dnie zalegają bloki skalne, rumosz i błoto. Salka powstała najprawdopodobniej w wyniku zawalenia się cienkiej warstwy wapienia, znajdującej się pomiędzy dwoma rozmytymi szczelinami międzyławicowymi.

W przedłużeniu sali, po kilku metrach osiągamy najniższy punkt jaskini (‑11,4 m) z wypływem powietrza.

W lewej części sali (na S) stroma i ciasna, myta rura (Śruba) doprowadza do wyżej leżącego korytarza. Lewa jego część (na E) to niski i błotnisty korytarz kończący się po kilku metrach zawaliskiem. Na prawo (W) znajduje się zwężenie w kształcie soczewki, za którym jest niewielkie rozszerzenie wypełnione błotem.

Z prawej strony Sali przed Salą z Kaczką odchodzi niski korytarz. Przecina go szczelina na której utworzył się kominek o wysokości ok. 3 m. Koniec korytarza jest wypełniony wantami i błotem, blokującymi dalszą drogę.

Jaskinia utworzyła się w wapieniu uławiconym górnej jury, powstała w warunkach freatycznych. W najniższej części niektóre fragmenty korytarzy rozwinięte są w dolomicie. Korytarze powstały na uskoku o przebiegu SW‑NE (ok. 50^o) i poziomych rozluźnieniach międzyławicowych. Widoczne są co najmniej cztery poziomy anastomotycznych rozmyć. W jaskini brak nacieków, oprócz niewielkich makaronów i polew cementujących bloki wapienne w salce ze studzienką.