Jaskinia położona jest w zachodniej części Skałek Twardowskiego, u podstawy skał, od strony Wisły. Od przystanku MPK przy ulicy Tynieckiej (w pobliżu wejścia do jednostki WP) kierujemy się w stronę wejścia do jednostki, gdzie skręcamy na ścieżkę biegnącą zadrzewionym obniżeniem terenu, pomiędzy krawędzią skalną Zrębu Zakrzówka a szosą Kraków Tyniec. Po przejściu ok. 100 m znajdujemy się przy otworze jaskini, usytuowanym u podstawy skałek, nad 1 m wysokości progiem. Zwiedzanie bez trudności, jedynie końcowy kominek w górnej części jest bardzo trudnym zaciskiem.

Otwór o szerokości 1,5 m i wysokości 60 cm wyprowadza do niskiej salki o wymiarach 2x2 m, z której w kierunku wschodnim, za niskim przełazem odchodzi korytarz biegnący stromo w górę. Końcowy odcinek tego korytarza znajduje się 7 m powyżej poziomu otworu. Ma on charakter rury, której dno pokrywa gliniasty, brunatno‑czerwony osad ze skorodowanymi blokami wapiennymi i krzemieniami. W najwyższym miejscu przechodzi w ciasny kominek (Z II), nad nim znajduje się rozszerzenie przechodzące w niedostępne szczeliny.

Na poziomie +5 m z korytarza odchodzi odnoga w kierunku południowym. Jest ona rozwinięta na anastomotycznym rozmyciu międzyławicowym i dostępna na odcinku 3 m.

Od otworu w kierunku południowym prowadzi niski, 5 metrowy korytarz. Końcowy fragment tego ciągu skręca ku wschodowi i widoczna jest dalsza jego kontynuacja, aktualnie niedostępna.

Jaskinia jest utworzona w wapieniu uławiconym górnej jury. Charakterystyczne są w niej dwa poziomy (0 i +5 m) utworzone przez kanały anastomotyczne powstałe na rozmyciu międzyławicowym, połączone ukośną rurą (korytarz górny). Jaskinia jest częścią systemu próżni krasowych Zrębu Zakrzówka i tworzy wraz z sąsiednimi jaskiniami jeden system korytarzy. Łączy się ona prawdopodobnie z Jaskinią z Kulkami. W jaskini brak jest form naciekowych. W części południowej jaskini namulisko stanowi gruz wapienny z humusem, głębiej jest ono ilaste. W korytarzu biegnącym w górę jest ilaste, czerwono‑brunatne z krzemieniami i skorodowanymi blokami wapienia.

Tylko część przyotworowa jest widna. Wnętrze jaskini jest wilgotne i charakteryzuje się silnym wypływem powietrza w okresie letnim, natomiast podczas zimy do wnętrza wpływa zimne powietrze.

Jaskinia została odnaleziona przez Andrzeja Górnego i Czesława Łukasiewicza w maju 1998 r. W maju tego roku A. Górny i Piotr Malina odkopali korytarz biegnący na południe.

Dokumentację opracował A. Górny (11.1999 r.). Dane zaktualizował w 2009 r. A. Górny.
Plan opracował A. Górny.

Szelerewicz M. 1988 (opis, plan); Słobodzian B. 1997e (wymienia); Górny A. i in. 1997 (wymieniają, plan na szkicu sytuacyjnym); Motyka J. i in.1999 (lokalizacja na mapie geologicznej Zrębu Zakrzówka, w tabeli skrajnych i średnich stężeń jonów Cl, SO4 i NO3 w wykropleniach jaskiń zrębu Zakrzówka, plan na mapie izolinii stężeń chlorków w jaskiniach Zakrzówka, plan na mapie izolinii stężeń siarczanów w jaskiniach zrębu Zakrzówka, plan na mapie stężeń azotanów w jaskiniach zrębu Zakrzówka, wykresy zmienności koncentracji jonów Cl¯ w wykropleniach (K1, K3) na tle opadów, plan na mapie kierunków i prędkości lateralnego przemieszczania się znacznika); Górny A. i in. 1999 (na zestawieniu jaskiń z zaznaczonymi kierunkami i prędkością lateralnego przemieszczania się znacznika); Goc P. i in.2000 (plan na mapie izolinii stężeń azotanów w wykropleniach w jaskiniach zrębu Zakrzówka); Motyka J., Górny A., Różkowski K. 2000 (lokalizacja na mapie geologicznej, w zestawieniu planów jaskiń Zakrzówka, plan na mapie izolinii koncentracji chlorków w wykropleniach w jaskiniach Zakrzówka, na mapie kierunków i prędkości lateralnego przemieszczania się znacznika); Motyka J. i in. 2001 (na mapie kierunków i prędkości lateralnego przemieszczania się znacznika); Jędrys J. i in. 2002 (w zestawieniu jaskiń na mapie Zakrzówka); Jędrys J., Krajewski M. 2002 (na mapie rozmieszczenia profili georadarowych); Górny A. 2007 (w zestawieniu planów jaskiń na mapie Zakrzówka); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).