Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Kawerna w Pychowicach II
Inne nazwy Kawerna II
Nr inwentarzowy J.BK-02.19
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°52′54,59″, φ: 50°01′56,64″
Gmina Kraków (gm. miejska)
Powiat Kraków
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Komunalny
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NNE
Pozostałe otwory 2 - ku NNE, 235 m n.p.m.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 235
Wysokość względna [m] 35
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
23
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Brama Krakowska, Zręby Południowe, Okolice Kostrza (Góra Pychowicka), Kraków-Pychowice.
Opis drogi dojścia do otworu
Kawerna znajduje się w centralnej części Góry Pychowickiej (Górka św. Piotra). Idziemy do niej od przystanku MPK Pychowice II (autobusy linii 112 i 162 z pętli przy Rondzie Grunwaldzkim), drogą w kierunku Tyńca. Po ok. 200 m skręcamy w lewo, w drogę prowadzącą do Skotnik (ulica Skotnicka). Po przejściu ok. 200 m dochodzimy do niewielkiej polanki, skąd w prawo ok. 50 m ścieżkami do kanionu wykutego w skale. Do otworu schodzimy w dół.
Opis jaskini

Kawernę tworzy komora o długości 17 m, szerokości 4 m i wysokości 3 m, wraz z krótki korytarz wejściowy. Przed otworem, po lewej stronie na ścianie pozostałości otworu strzałowego o średnicy 6 cm i długości 80 cm. Drugi otwór znajduje się obok, jest mniejszy. Otwory te świadczą, że kanion w którym leży kawerna został wykonany przy użyciu materiałów wybuchowych.

Kawerna została wykuta w wapieniu skalistym górnej jury (oksford), dno pokrywa rumosz skalny.

Woda kapie ze stropu, tworząc miejscami niewielkie wykapki; zimą w okolicach otworu powstają nacieki lodowe.

W literaturze spotyka się wzmianki o występowaniu tam nietoperzy.
Historia badań
Historia eksploracji
Została wykuta przez wojska austriackie w okresie I wojny światowej. Kawerna jest zachowana w dobrym stanie.
Historia dokumentacji
Dokumentację sporządził B. Słobodzian (09.1996 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował B. Słobodzian.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Bogdanowski J. 1979 (wymienia); Harmata W. 1992 (dane o długości [30 m], maksymalnej szerokości i wysokości korytarzy, informacje o hibernacji nietoperzy); Bogdanowski J. 1993 (wzmianka); Zinkow J. 1995 (wzmianka); Słobodzian B. 1996 (opis, plan, lokalizacja otworów na mapie terenu); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Bogdan Słobodzian
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie