Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Kawerna w Pychowicach III
Inne nazwy Kawerna III
Nr inwentarzowy J.BK-02.20
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°52′50,55″, φ: 50°01′57,57″
Gmina Kraków (gm. miejska)
Powiat Kraków
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Komunalny
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NNE
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 235
Wysokość względna [m] 35
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
11
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Brama Krakowska, Zręby Południowe, Okolice Kostrza (Góra Pychowicka), Kraków-Pychowice.
Opis drogi dojścia do otworu
Kawerna znajduje się w centralnej części Góry Pychowickiej (Górka św. Piotra). Idziemy do niej od przystanku MPK Pychowice II (autobusy linii 112 i 162 z pętli przy Rondzie Grunwaldzkim), drogą w kierunku Tyńca. Po ok. 200 m skręcamy w lewo, w drogę prowadzącą do Skotnik (ulica Skotnicka). Idziemy nią ok. 200 m i dochodzimy do niewielkiej polanki (rozszerzenia), skąd w prawo ok. 50 m ścieżkami do kanionu kutego w skale. Schodzimy na jego dno, idziemy kilkanaście metrów (na N) i po lewej stronie natrafiamy na otwór.
Opis jaskini

Kawerna składa się z niewielkiej komórki o wymiarach 5x3,8x2,5 m i korytarzyka wejściowego o długości 6 m. Wewnątrz widocznych jest kilkanaście otworów o średnicy 3 cm i długości od kilku do kilkudziesięciu cm.

Kawerna wykuta jest w wapieniu skalistym górnej jury (oksford). Ściany pokrywa niewielka ilość białego mleka wapiennego, a na dnie zalega drobny rumosz skalny.

Kawerna podlega w całości wpływom atmosferycznym. Latem woda kapie ze stropu, a zimą na spągu tworzą się stalagmity lodowe.

Oświetlona w całości światłem rozproszonym.
Publikowane były wzmianki o hibernowaniu nietoperzy.
Historia badań
Historia eksploracji
Została wykuta przez wojska austriackie w czasie I wojny światowej. Aktualnie jest dobrze zachowana.
Historia dokumentacji
Dokumentację sporządził B. Słobodzian (10.1996 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował B. Słobodzian.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Harmata W. 1992 (dane o długości [20 m], maksymalnej szerokości i wysokości korytarzy, informacje o hibernacji nietoperzy); Bogdanowski J. 1993 (wzmianka); Zinkow J. 1995 (wzmianka); Słobodzian B. 1996 (opis, plan, lokalizacja otworów na mapie terenu); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Autorzy opracowania Bogdan Słobodzian
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie