Kawerna położona jest w ścianie starego kamieniołomu, na wschodnim krańcu wzniesienia Stróżnica. Z Piekar kierujemy się w stronę Wisły (na widoczne zabudowania klasztorne w Tyńcu), do wału przeciwpowodziowego. Grzbietem wału idziemy na południe. Tuż za ostatnimi zabudowaniami Piekar znajduje się kilkunastometrowej wysokości, długa i płaska ściana kamieniołomu. Otwór kawerny znajduje się w tej ścianie, na wysokości 2 metrów nad jej podstawą. Jest widoczny z wałów przeciwpowodziowych.

Od otworu prowadzi tunel, o przekroju zbliżonym do kwadratu o boku 2 m. Dalej przechodzi w dwie komory o nieregularnym kształcie. W ścianach widoczne są niewielkie wnęki pochodzenia krasowego. Ciąg ten ma ponad 30 m długości i doprowadza pod kątem zbliżonym do prostego do obszernego tunelu. Ma on 38 m długości, szerokość do 5 m i wysokość ok. 4 m. Z boku znajduje się niewielka komórka o kwadratowym planie i wymiarach ok. 4x4 m. W końcowej części, w kierunku północnego otworu, korytarz został obudowany cegłą. Ta część została oddzielona ceglanym murem. W miejscu styku skały i ceglanej budowli do wnętrza napływają osady lessowe. powstała

Kawerna została wykuta w wapieniach ławicowych górnej jury (oksford). Dno częściowo skalne.

Kawerna powstała pod koniec XIX wieku. Wybudowana została przez właściciela Piekar, Alfreda Milewskiego, z przeznaczeniem na lodownię dla dworu

Dokumentację sporządził M. Szelerewicz (09.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Zinkow J. 1978 (opis); Zinkow J. 1995 (położenie, opis): Kalisz M. 1996 (opis i plan sztolni); Alexandrowicz S.W. 1997 (opis i plan sztolni); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000