Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia Wiślana Zachodnia
Inne nazwy
Nr inwentarzowy J.BK-04.06
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°47′38,64″, φ: 50°00′52,30″
Gmina Liszki (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Komunalny
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu E
Pozostałe otwory 2 - ku W, 204 m n.p.m.
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 204
Wysokość względna [m] 0
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
9
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Brama Krakowska, okolice Piekar, Stróżnica (Okrążek), Piekary.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia położona jest u podstawy jednego z ramion Wzgórza Stróżnica charakterystycznej ściany Okrążka, zwieszającej się bezpośrednio nad starym korytem Wisły. Z Piekar kierujemy się w stronę Wisły (na widoczne zabudowania klasztorne w Tyńcu) do wału przeciwpowodziowego i nim na południe. Początkowo idziemy wałem, a dalej drogą biegnącą u podnóża wzniesień. Za zabudowaniami Piekar otwiera się przed nami widok na grzbiet opadający pionową ścianą do doliny. Otwory jaskini znajdują się u podstawy tej ściany, od strony Wisły. Dojście utrudnia woda starego koryta rzeki, sięgająca otworu SE. Dojście bez trudności, boczne odgałęzienie jaskini jest ciasne.
Opis jaskini

Jaskinię tworzy korytarz, który przebija skałę na wylot. Tuż przy wschodnim otworze w kierunku NE prowadzi niewielki, 3 m długości korytarzyk, w głębi silnie zamulony osadami naniesionymi w czasie wysokich stanów wody. Jaskinia położona jest 1 m powyżej aktualnego poziomu wody w starym korycie Wisły.

Jaskinia powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Jest rozwinięta na pionowych spękaniach ciosowych poszerzonych krasowo, w warunkach pełnego a następnie częściowego wypełnienia wodą. W obecnych czasach bywa okresowo zalewana przy wysokich stanach wody w Wiśle. Jaskinia genetycznie jest związana z Jaskinią Wiślaną Wschodnią.

Szaty naciekowej brak. Dno skalne, w niewielkim korytarzyku gruba warstwa współczesnych osadów gliniastych.

Jest oświetlona światłem dziennym i sucha. Tylko odgałęzienie jest ciemne i wilgotne.

W rejonie zachodniego otworu rosną: Rubus caesius, Urtica dioica, Agropyron repens, Anthriscus sp. i siewki dębu ‑ Quercus robur.

Historia badań
Historia eksploracji

Jaskinia jest znana i zwiedzana od dawna. Poza notką Wiśniewskiego (1998c), nie była dotychczas wzmiankowana w piśmiennictwie.

Historia dokumentacji

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (08.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Wiśniewski W.W. 1998c (uwagi i przyczynki historyczne, fot.); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).
Autorzy opracowania Mariusz Szelerewicz, Andrzej Górny
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie