Schronisko położone jest w skałach jednego z ramion Wzgórza Stróżnica-Okrążku. Z Piekar kierujemy się w stronę Wisły (na widoczne zabudowania klasztorne w Tyńcu) do wału przeciwpowodziowego i nim na południe. Początkowo idziemy wałem, a dalej drogą biegnącą u podnóża wzniesień. Za zabudowaniami Piekar otwiera się przed nami widok na grzbiet Okrążka opadający pionową ścianą do doliny. Kierujemy się drogą do podstawy skał, dochodzących do wody starego koryta rzeki. Musimy je obejść, można do tego celu wykorzystać korytarze Jaskiń Wiślanych. Można też nieco wcześniej przejść górą przez grzbiet. Znajdując się z drugiej strony grzbietu, zaraz po wyjściu z jaskini, kierujemy się w górę ścieżką. W połowie wysokości zbocza skręcamy w lewo do ściany, gdzie znajduje się niewielki otwór. Dojście do otworu bez trudności; jaskinia jest ciasna.

Schronisko posiada dwa otwory: wschodni ‑ łatwo dostępny i zachodni, położony na wysokości 4 m nad podstawą ściany. Pomiędzy nimi znajduje się niewielki tunel. W połowie jego długości, przejście utrudniają bloki skalne. W głąb skały prowadzą szczeliny niedostępne dla człowieka.

Schronisko powstało w wapieniu skalistym górnej jury (oksford), utworzyło się w warunkach freatycznych, na szczelinie ciosowej i poziomym rozluźnieniu międzywarstwowym. Stanowi fragment większej jaskini, zniszczonej w trakcie eksploatacji kamienia. Szaty naciekowej brak. Dno pokrywa skąpe namulisko lessowe.

Jest znane i zwiedzane, jednak nie było wzmiankowane w literaturze.

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (09.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).