Z przysiółka Mnikowa, Skałki (przy drodze Mników-Baczyn, przystanek autobusowy: Skały Mnikowskie) kierujemy się ku południowi ścieżką, która rozpoczyna się przy parkingu, do Doliny Mnikowskiej. Idąc w dół doliny dochodzimy do miejsca, gdzie wysoko w prawym zboczu, pod skałami, umieszczona jest kapliczka. Nad nią, na skale namalowany jest znacznych rozmiarów wizerunek Matki Boskiej (z roku 1863, pędzla E. Radzikowskiego). Przechodzimy przez kładkę i kierujemy się w lewo od ścieżki prowadzącej do kapliczki. Za grzędą podchodzimy stromym zboczem w górę, do skałek. W ścianie, na wysokości 2,5 m znajduje się owalny otwór jaskini.

Jaskinia jest dwuotworowa i stanowi ją kolisty tunel przebijający skałę. Otwór zachodni znajduje się nad 2,5 m progiem, ma owalny kształt i wysokość 2,5 m. Za nim 5 m korytarz, kręty i coraz niższy, biegnie do ciasnego przełazu, doprowadzając do poprzecznego, 10 m długości korytarza utworzonego na szczelinie ciosowej. Z niego, w połowie długości, odchodzi obszerny 6 m tunel wyprowadzający na powierzchnię w drugim (wschodnim) otworze.

Jaskinia jest utworzona w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Występują w niej liczne formy korozyjne - kotły wirowe, rury, koliste korytarze. Na ścianach znajdują się zwietrzałe polewy naciekowe i skonsolidowane mleko wapienne. Namulisko jest gliniaste z gruzem wapiennym.

Jaskinia jest przewiewna i widna w pobliżu otworów, a w głębi wilgotna. W otworach i ich najbliższej okolicy występują glony.

Sanocka‑Wołoszynowa (1981) stwierdziła obecność następujących gatunków pajęczaków: Amaurobius fenestralis, Tegenaria silvestris, Lepthyphantes leprosus, Nesticus cellulanus, Leiobunum rupestre.

Namulisko zostało przebadane przez Ossowskiego w roku 1882.

W 1922 roku zinwentaryzowana została przez Żurowskiego, a następnie przez Kowalskiego (1951) pod poz. 28, który na planie przedstawił tylko zachodnią część jaskini. Plan obejmujący całą jaskinię (łącznie z Jaskinią nad Matką Boską) opublikował Czepiel (1976). Dokumentację opracował A. Górny (11.1999), dane zaktualizowali A. Górny i M. Szelerewicz (2009).
Plan opracował M. Czepiel.

Ossowski G. 1883b (wzmianka); Czarnowski S. 1911 (wzmianka za Ossowskim); Żurowski J. 1923 b (wiadomość o zinwentaryzowaniu); Danysz-Fleszarowa E. 1933 (wymienia); Kowalski K. 1951 (pod nr 29, opis, plan); Czepiel M. 1976 (podstawowe dane i plan); Sanocka-Wołoszowa E. 1981 (stwierdza występowanie 5 gatunków pajęczaków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (opis i plan łącznie z Jaskinią nad Matką Boską, lokalizacja na mapce); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).