Od przystanku autobusowego „Skały Mnikowskie” (położonego na północnym krańcu Wąwozu Mnikowskiego, przy drodze Mników-Zalas), skąd kierujemy się w boczne, prowadzące ku północy odgałęzienie doliny Sanki - Wąwóz Półrzeczki. Za ostatnimi zabudowaniami przysiółka, opuszczamy drogę i przechodzimy przez łąkę na płaskim dnie doliny (pozostałość po istniejących tu niegdyś stawach) do ostatniej z niewielkich skałek położonych na lewym zboczu. W niej, na poziomie dna doliny, znajduje się niski okap kryjący wejście do jaskini. Jaskinia bardzo niska.

Otwór jaskini ma wygląd szerokiego (ok. 7 m) i niskiego okapu, który przechodzi w niski korytarz 10 m długości. Obecny poziom osadów powstał w wyniku zalewania jaskini w czasie, kiedy na dnie doliny urządzony był staw. Korytarz posiada liczne, niedostępne dla człowieka odgałęzienia.

Jaskinia powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford), w warunkach freatycznych, na poziomym rozmyciu międzyławicowym.

Licznie występują pająki, stwierdzono obecność: Meta merianae, Porrhomma convexum, Trogulus tricarinatus, Leiobunum rupestre (Sanocka‑Wołoszynowa, 1981).

W latach 1880 - 1881 Ossowski przebadał namulisko. Podobnie jak w innych jaskiniach mnikowskich znaleziono tu wyroby z kości, których autentyczność była przedmiotem długich dyskusji, a które ostatecznie uznane zostały za falsyfikaty.

Jaskinia znana od dawna.

Jaskinia została zinwentaryzowana przez Żurowskiego w 1922 r. i później przez Kowalskiego (1951) pod poz. 31, który w swojej pracy wykorzystał plan Żurowskiego. Opis i nowy plan opublikował Czepiel (1976). Dokumentację jaskini wykonali A. Górny i M. Szelerewicz (12.1999). Dane zaktualizowali A. Górny i M. Szelerewicz w 2009 r.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Ossowski G. 1882c (opis badań); Ossowski G. 1883 b (opis badań); Ossowski G. 1885 (sprawa wykopalisk mnikowskich dyskusja nad ich autentycznością); Czarnowski S. 1911 (wzmianka wg Ossowskiego, lokalizacja na mapie); Orłowicz M. 1919 (wzmianka); Żurowski J. 1923b (wzmianka o zinwentaryzowaniu); Krukowski S. 1927 (opis paleolitu z materiału krzemiennego Ossowskiego); Reyman T. 1933 (wzmianka); Danysz-Fleszarowa R. 1933 (wymienia); Ciętak Z. 1935 (wymienia); Kowalski K. 1951 (pod nr 31 opis, plan, przegląd piśmiennictwa); Czepiel M. 1976 (podstawowe dane o jaskini, plan); Rook E. 1980 (opis materiału archeologicznego); Sanocka-Wołoszynowa E. 1981 (stwierdza występowanie 4 gatunków pajęczaków); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).