Państwowy Instytut Geologiczny

Państwowy Instytut Badawczy

Jaskinie Polski


Dane szczegółowe jaskini


Nazwa Jaskinia Murek
Inne nazwy Schronisko (Jaskinia) Murek
Nr inwentarzowy J.GT-03.26
Region Wyżyna Śląsko-Krakowska
Współrzędne WGS84 λ: 19°41′32,00″, φ: 50°04′05,00″
Gmina Liszki (gm. wiejska)
Powiat krakowski
Województwo małopolskie
Właściciel terenu Komunalny
Podstawa ochrony
Ekspozycja otworu NW
Pozostałe otwory
Wysokość bezwzględna [m n.p.m.] 290
Wysokość względna [m] 45
Głębokość [m] 0
Przewyższenie [m] 0
Deniwelacja [m] 0
Długość [m]
w tym szacowane [m]
18
Rozciągłość horyzontalna [m]
Położenie geograficzne Garb Tenczyński, okolice Sanki, Dolina Sanki, Czułów.
Opis drogi dojścia do otworu
Jaskinia znajduje się w niewielkich skałkach położonych wysoko nad doliną, zaraz za wylotem bocznego wąwozu, którym prowadzi asfaltowa droga do Czułowa. Z drogi biegnącej Doliną Sanki kierujemy się na zbocze (od strony bocznej dolinki), którym podchodzimy aż do najwyżej położonych skałek, w nich, ale nad doliną Sanki, znajduje się jaskinia.
Opis jaskini

Do jaskini prowadzi otwór o szerokości 3,5 m i wysokości do 1,5 m. Światło otworu jest zmniejszone przez pozostałość wybudowanego w nim murku z bloków wapiennych. Za otworem znajduje się niska salka, z której na wprost i w prawo odchodzą krótkie korytarze. W końcowej części prawego korytarza znajduje się szczelinowy komin wyprowadzający na powierzchnię (niemożliwy do przejścia).

Jaskinia powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Na stropie w salce występują nacieki ze stwardniałego mleka wapiennego. Namulisko jest skąpe, lessowe z gruzem wapiennym, w większości usunięte w trakcie badań archeologicznych.

Jaskinia jest sucha i przewiewna. Światło sięga kilka metrów od otworu.

W otworze na ścianach rosną glony i mszaki.
Historia badań
Namulisko zostało przebadane przez Ossowskiego w 1881 r. Podobnie jak i w innych jaskiniach mnikowskich znaleziono tu wyroby z kości, których autentyczność była przedmiotem długich dyskusji, a które ostatecznie uznane zostały za falsyfikaty.
Historia eksploracji
Znana od dawna.
Historia dokumentacji
Zinwentaryzowana została przez Żurowskiego w roku 1922 i później przez Kowalskiego (1951) pod pozycją 34. Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (09.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.
Zniszczona, niedostępna lub nieodnaleziona Nie
Literatura
Ossowski G. 1882a (opis badań); Ossowski G. 1882b (przegląd badań); Ossowski G. 1882c (opis jaskini i badań); Ossowski G. 1882d (streszczenie opisu jaskini i badań); Ossowski G. 1883a (opis szczątków fauny); Ossowski G. 1885 (sprawa wykopalisk mnikowskich, dyskusja nad ich autentycznością); Czarnowski S. 1911 (wzmianka, lokalizacja na mapie); Niezabitowski E. 1914 (wzmianka o znalezieniu szczątków rena); Orłowicz M. 1919 (wzmianka); Żurowski J. 1923b (wzmianka o zinwentaryzowaniu); Reyman T. 1933 (wzmianka); Danysz-Fleszarowa R. 1933 (wymienia); Ciętak Z. 1935 (wymienia); Kowalski K. 1951 (pod nr 34, opis, plan, piśmiennictwo); Rook E. 1980 (opis stanowiska i materiału archeologicznego); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).
Materialy archiwalne
Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).
Autorzy opracowania Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz
Redakcja Jerzy Grodzicki
Stan na rok 2013
Grafika, zdjęcia Podgląd grafiki otwór Podgląd grafiki plan
Nazwa: Autor: Data wprowadzenia:
Zdjęcie