Jaskinia położona jest w górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, tuż za ostatnimi domami (na NW zboczu) znajduje się niewielka skałka z jaskinią z jej wnętrza wypływa strumień.

Do wnętrza prowadzi szeroki (3 m) otwór o trójkątnym kształcie. Za nim znajduje się 12 m długości komora o ukośnie nachylonym stropie. W przedłużeniu przechodzi ona w wąskie szczeliny wyprowadzające na powierzchnię. Pod NW ścianą znajdują się wypływy strumienia.

Jaskinia powstała w wapieniach uławiconych górnej jury (oksford). Jedyne formy naciekowe to grzybki z mleka wapiennego, które znajdują się na ścianach przy miejscach wypływu wody. Namulisko tworzy glina i przemyte gruzowisko wapienne.

Jaskinia jest mroczna i wilgotna. Jest jedynym obiektem jaskiniowym na Wyżynie, w którym znajdują się wywierzyska i stały ciek wodny.

Ściany przy otworze pokrywa bogata roślinność. We wnętrzu obserwowano pająki.

Jest znana i zwiedzana. Wymieniona została w wykazie jaskiń pod nazwą S. w Zimnym Dole IV (Szelerewicz, Górny 1986). Wzmiankowane przez Gradzińskiego (1994) i Michalika (1996), jako projektowany pomnik przyrody nieożywionej. Przy otworze znajduje się tablica informacyjna; stanowi jeden z elementów ścieżki dydaktycznej jaką wytyczono w Zimnym Dole.

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (11.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Michalik S. 1996 (wzmianka); Gradziński M. i in. 1999 (wymienia, fot. otworu); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).