Okap położony jest na prawym zboczu w górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, dochodzimy do ostatnich domów, przy których znajduje się Źródło w Zimnym Dole. Opuszczamy główną drogę i kierujemy się ścieżką na południowe zbocze. Podchodzimy do podstawy dużej skały z okapami (tzw. Zerwa w Zimnym Dole - skała, na której odbywają się szkolenia grotołazów), dalej ścieżka trawersuje zbocze, dochodzimy nią do „uliczki” prowadzącej pomiędzy okapami. Okap (po lewej) tworzy Okap za Zerwą Pierwszy.

Okap ma długości ok. 25 m, a jego zasięg dochodzi do 4 m. Przestrzeń pod okapem tworzy poziomy taras.

Utworzył się w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Genetycznie związany jest z sąsiednimi: Okapem za Zerwą Drugim i Schroniskiem Między Okapami. Nacieków brak, namulisko jest obfite, lessowe z gruzem wapiennym.

W całości jest oświetlone. Fauna i flora nie były obserwowane.

Okap jest znany i często odwiedzany, znajduje się na trasie ścieżki dydaktycznej rezerwatu przyrody Zimny Dół.

Zinwentaryzowane zostało przez Kowalskiego (1951) pod pozycją 39. Dokumentację sporządził A. Górny (11.1999 r.), który zaktualizował dane w 2009 r.
Plan opracował M. Pruc.

Kowalski K. 1951 (opis, plan); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).