Tunel położony jest na prawym zboczu w górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, dochodzimy do ostatnich domów, przy których znajduje się Źródło w Zimnym Dole. Opuszczamy główną drogę i kierujemy się ścieżką na południowe zbocze. Podchodzimy do podstawy dużej skały z okapami (tzw. Zerwa w Zimnym Dole - skała, na której odbywają się szkolenia grotołazów), dalej ścieżka trawersuje zbocze, dochodzimy nią do „uliczki” prowadzącej pomiędzy okapami, za którymi znajduje się południowy otwór Tunelu.

Jest to nachylony tunel przebijający skałę na wylot. Od strony północnej wychodzi on pod rozległym okapem na wysokości 5 m od podstawy ściany. Poniżej, na poziomie podstawy ścian okap ma 12 m szerokości i wysięg do 5 m. W środkowej części tunelu leżą duże bloki utrudniające przejście.

Powstał w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) na pionowej szczelinie ciosowej. Stanowi fragment większej całości modelowanej w warunkach freatycznych. Jedyne nacieki to zwietrzałe grzybki i polewy ze skonsolidowanego mleka wapiennego. Namulisko w tunelu jest skąpe, przy otworze południowym występuje glina z humusem i liśćmi. Pod okapem znajduje się namulisko lessowe z gruzem, być może bardzo obfite.

Jest znany i często zwiedzany. Tunel znajduje się na trasie ścieżki dydaktycznej rezerwatu przyrody Zimny Dół.

Zinwentaryzowany został przez Kowalskiego (1951) pod pozycją 40. Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (11.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Kowalski K. 1951 (pod nr 40, opis, plan); Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).