Okap położony jest na lewym zboczu w górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, dochodzimy do ostatnich domów przy których znajduje się Źródło w Zimnym Dole. Idziemy dalej główną drogą (ok. 200 m), gdzie skręcamy na NW zbocze. W ostatniej ze skałek, w połowie jej wysokości znajduje się rozległy okap.

W ścianie skalnej znajduje się półka osłonięta od góry rozległym okapem o długości 18 m i maksymalnym zasięgu do 5 m. Półka tworzy poziomą przestrzeń, oddzieloną od podstawy skały 4 m, pionową ścianą. Dojście na nią jest możliwe tylko z południowego krańca. W kierunku północnym półka jest wąska i stromo nachylona, praktycznie nie do przejścia. W środkowej jej części, w głąb skały prowadzi ciasny tunel, z zaznaczoną rynną o meandrującym przebiegu. Na powierzchni półki przebiega rozszerzająca się ku dołowi, kręta szczelina, połączona ze szczeliną na poziomie podstawy ściany.

Okap powstał w wapieniach zrostkowych górnej jury (oksford). Nacieki nie występują. Dno na poziomie półki skalnej, poniżej na zboczu, ale w zasięgu okapu, pokrywa humus z gruzem wapiennym.

Nie był wzmiankowany w literaturze.

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (11.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).