Jaskinia położona jest na lewym zboczu górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, dochodzimy do ostatnich domów, przy których znajduje się wywierzysko. Opuszczamy drogę, przechodzimy obok źródła i kierujemy się ścieżką na NW zbocze, które trawersujemy w kierunku zachodnim. Dochodzimy do ostatniej (z tej grupy) skałki, o długiej (30 m) płaskiej ścianie. W jej środkowej części znajduje się południowy otwór jaskini.

Jaskinię tworzy tunel przebijający skałę na wylot, którego wysokość przy południowym otworze sięga 4 m. Strop korytarza na całej długości przebiega na podobnym poziomie. Dno stopniowo podnosi się w kierunku otworu północnego, tak że przy nim wysokość korytarza wynosi ok. 0,5 m.

Jaskinia utworzona w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) powstała na spękaniu ciosowym w warunkach freatycznych. Jedyne nacieki to zwietrzałe grzybki utworzone ze skonsolidowanego mleka wapiennego. Dno wypełniają osady humusowo‑gliniaste, naniesione do jaskini od strony otworu północnego.

Wymieniona jest w wykazie jaskiń pod nazwą Schronisko w Zimnym Dole V (Szelerewicz, Górny 1986).

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (08.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan).