Jaskinia położona jest na lewym zboczu górnej części Zimnego Dołu, dużego bocznego wąwozu, odchodzącego od Doliny Sanki. Z doliny Sanki kierujemy się drogą gruntową prowadzącą dnem Zimnego Dołu. Po przejściu ok. 800 m, dochodzimy do ostatnich domów, przy których znajduje się wywierzysko. Opuszczamy drogę, przechodzimy obok źródła i kierujemy się ścieżką na NW zbocze, które trawersujemy w kierunku zachodnim. Dochodzimy do ostatniej (z tej grupy) skałki, o długiej (30 m) płaskiej ścianie. W jej zachodnim krańcu znajduje się południowy otwór jaskini.

Jaskinię tworzy niski tunel przebijający skałę na wylot. Od strony południowej do wnętrza prowadzi otwór szeroki na 3 m i wysoki do 1,5 m. Dalej biegnie korytarz z niewielkimi i krótkimi odgałęzieniami. Otwór północny aktualnie nie jest możliwy do przejścia.

Jaskinia utworzona w wapieniach skalistych górnej jury (oksford) powstała na spękaniu ciosowym i rozmyciu międzyławicowym. Nacieków brak. Dno wypełniają obfite osady humusowo‑gliniaste.

Przy otworze południowym stwierdzono dużą różnorodność mchów i porostów; w głębi obserwowano pająki.

Wymienione zostało w wykazie jaskiń pod nazwą Schronisko w Zimnym Dole VII (Szelerewicz, Górny 1986).

Dokumentację sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz (08.1999 r.). Dane zaktualizowali w 2009 r. A. Górny i M. Szelerewicz.
Plan opracował M. Szelerewicz.

Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wymieniają w wykazie); Jaskinie Pomostu Krakowskiego 2011 (plan i opis inwentarzowy).

Baryła J., Górny A., Pruc M., Słobodzian B., Szelerewicz M. 2000 (opis inwentarzowy i plan jako Schronisko za Źródłem II).