Drogą biegnąca z Niegowonic do Ogrodzieńca idziemy na szczyt Kromołowca. Tu, z prawej strony znajdują się malownicze skałki, w których od południowej strony znajduje się kapliczka z Matką Boską. Schronisko leży właśnie w tej grupie skalnej. Skałka, w której się znajduje schronisko jest w dolnej części mocno podcięta od strony wschodniej i zachodniej dzięki czemu powstały szerokie i wysokie okapy skalne. Pod okapami znajdują się wejścia do trzech szczelin przecinających skałę ze wschodu na zachód. Dwie szczeliny południowe są bardzo ciasne. Natomiast szczelina północna tworzy charakterystyczne, wysokie okno widoczne z daleka.

   Schronisko powstało w górnojurajskim wapieniu skalistym. Szata naciekowa jest bardzo uboga. Występują jedynie nieliczne i zniszczone nacieki grzybkowe. Namulisko jest próchnicowe z dużą ilością kamieni a w szczelinie od północnej strony dno jest skalne.

    W całym schronisku jest sucho i bardzo przewiewnie. Cały obiekt jest oświetlony. Pod okapem od zachodniej strony rośnie duża ilość krzewów. Wewnątrz szczelin nie zaobserwowano flory, jak również przedstawicieli fauny.

Po raz pierwszy schronisko opisuje K. Kowalski w roku 1951 nadając mu numer 407 i nazwę Schronisko w Niegowonicach. Szelerewicz i Górny (1986) wzmiankują o nim pod nr IV. B. 2. Po raz drugi opisuje je M. Bąk (1998) zamieszczając jego szkic. Pomiary w schronisku wykonali w sierpniu 1999 r. Adam i Łukasz Polonius. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował Adam Polonius.

Kowalski K. 1951; Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka, lokalizacja na mapie 1 : 100 000 ); Bąk M. 1998c (szkic); Polonius A. 2000a; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1999; Polonius A. 2003 (wymienia).