Drogą Ogrodzieniec-Klucze, dojeżdżamy do pierwszego zjazdu (w prawo), do miejscowości Rodaki. Góra Świniuszka leży dokładnie naprzeciw tego zjazdu (w kierunku wschodnim). Od zjazdu idziemy przez las ścieżką w kierunku wschodnim do skałek schodzących do dna płytkiej dolinki. Stąd trzeba skręcić lekko w prawo (na SW) i wspiąć się po zboczu (po lewej stronie), pomiędzy skałkami do rozpadliny skalnej, w której znajduje się kwadratowa, skalna studzienka o głębokości około 1,5 m. Przy dnie studzienki znajduje się otwór schroniska.

    Wejście znajduje się w południowym narożniku studzienki i jest bardzo ciasne. Ponieważ rozpadlinę zasypują liście, wejście do szczeliny może być niewidoczne. Zaraz za wejściem szczelina rozszerza się w „mikrokomórkę” o płaskim stropie. W przeciwległym końcu znajduje się przejście (zacisk) do dalszej części schroniska i do jego końca w zwężającej się coraz bardziej szczelinie. Po prawej stronie schroniska widać bardzo ciasne pęknięcia niedostępne dla człowieka.

    Studzienka utworzyła się na skrzyżowaniu prostopadłych szczelin w górnojurajskim wapieniu skalistym, a schronisko zostało założone na jednej z nich (rozciągłość NW-SE), powstało dzięki rozpadowi grawitacyjnemu masywu i rozsunięciu się bloków skalnych. Namulisko jest skąpe, humusowo-gliniaste i nosi ślady rozgrzebywania.

    Schronisko jest całkowicie ciemne i bardzo wilgotne, nie wyczuwa się przewiewu powietrza. Ściany studzienki przed wejściem porośnięte są mchami. Wewnątrz nie zaobserwowano flory i fauny.

Krótką wzmiankę i plan publikuje po raz pierwszy M. Sroga (1996 r.). Pomiary weryfikacyjne w schronisku wykonał A. Polonius i Ł. Polonius w listopadzie 1999 r. Dane zaktualizował A. Polonius (2009).
Plan opracował Adam Polonius.

Sroga M. 1996; Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. 2003 (wymienia).