Do Skały Pociejówka najprościej dojść z miejscowości Smoleń, w której bierze swój początek Dolina Wodąca. Nad Smoleniem góruje wzgórze z ruinami średniowiecznego zamku. Po południowym zboczu tego wzgórza biegnie asfaltowa droga łącząca Smoleń z przysiółkiem Podlesie, leżącym w górnej części Doliny Wodącej. Posuwając się ową drogą, dochodzimy po około 700 m do starej studni w Podlesiu. Około 300 m dokładnie na wschód od studni znajduje się szczyt wzgórza, do którego najprościej dojść polnymi miedzami. Wzdłuż południowego zbocza Pociejówki, na samej granicy lasu i pól uprawnych biegnie polna droga, która mija po swojej północnej stronie niewielką skałkę. Przy tej drodze jest to jedyna skałka i właśnie w niej mieści się schronisko. Otwory leżące u podstawy skałki są wyraźnie widoczne choć przysłonięte głazami. Obydwa wychodzą na połogi stok.

   Schronisko, które powstało w wapieniach skalistych górnej jury ma genezę tektoniczną. Jest to szerokie pęknięcie przykryte od góry zaklinowanymi głazami, między którymi znajdują się prześwity do powierzchni. Głazy w stropie są częściowo spojone polewami kalcytowymi i stwardniałym mlekiem wapiennym.

Namulisko jest piaszczysto-kamieniste, przy czym część głazów jest dosyć duża.

   Schronisko jest mocno przewiewne i wewnątrz całkiem suche. Wewnątrz można się poruszać bez światła sztucznego. W schronisku brak przedstawicieli flory i fauny.

Po raz pierwszy opisane przez K. Kowalskiego jako Schronisko w Smoleniu I pod numerem 390. Autor niniejszego opracowania zmienił nazwę obiektu na Schronisko w Pociejówce I, w celu lepszego oddania w nazwie miejsca położenia, tym bardziej, że nazwę Schronisko w Smoleniu nadał K. Kowalski kilku obiektom dość rozrzuconym po okolicy. W „Jaskiniach Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej” M. Szelerewicza i A. Górnego nosi numer IV. C. 10. W dokumentacji dla Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych woj. katowickiego nosi numer IV. C. 10. Plan i opis schroniska znalazł się również w dokumentacji dla Ministerstwa Środowiska z 2000 r.
Pomiary w schronisku wykonali we wrześniu 1991 r. A. Polonius i S. Kornaś. Dane zaktualizował A. Polonius (2010).
Plan opracował A. Polonius.

Kowalski K. 1951; Szelerewicz M., Górny A. 1986 (wzmianka, lokalizacja na mapie 1:100 000 ); Polonius A., Sławiński J., Tyc A. 1993 (wzmianka); Polonius A. 1994 (wzmianka,położenie); Jaskinie Wyżyny Częstochowskiej 2011c (plan i opis inwentarzowy).

Polonius A. i in. 1991; Polonius A. i in. 2000 (dokumentacja); Polonius A. 2003 (omawia genezę schroniska).